Nacjonalista.pl - portal NR

Wiemy, że gdziekolwiek zaczynają przeważać interesy ekonomiczne, wpływy Żydów rosną a oni sami wstępują na pozycje kierownicze. Penetracja judaizmu w Anglii nie jest zjawiskiem nowym. Rewolucja angielska i protestantyzm sprawiły, że drzwi do Anglii zostały ponownie otwarte dla Żydów, którzy zostali wypędzeni z kraju przez Edwarda I w 1290 roku. Zostali oni ponownie przyjęci do Anglii w wyniku petycji zaakceptowanej przez Cromwella i ostatecznie zatwierdzonej przez Karola II w 1649 roku. Od tego czasu Żydzi, przede wszystkim Sefardyjczycy, masowo osiedlali się w Anglii, przywożąc ze sobą bogactwa zdobyte w mniej lub bardziej podejrzane sposoby. Dzięki tym środkom mogli zająć prominentne pozycje w życiu kraju, w tym wśród szlachty oraz bardzo blisko Korony. W przeciągu niecałego stulecia od ponownego wpuszczenia ich do Anglii, Żydzi byli tak pewni siebie, że domagali się zatwierdzenia ich naturalizacji i przyznania brytyjskiego obywatelstwa na takich samych zasadach, jak dla ludności

W Rosji rok 2024 został ogłoszony Rokiem Rodziny. Najwyraźniej w tej dziedzinie sytuacja jest dla nas dość tragiczna. Alarmujące wskaźniki rozwodów, aborcji i spadający wskaźnik urodzeń stanowią narodową katastrofę. Jeśli poważnie podchodzimy do Roku Rodziny, opierając się na klasykach (ale nie liberalnych czy komunistycznych, bo oni prawdopodobnie doradzą coś, co tylko przyspieszy rozkład rodziny), powinniśmy jednocześnie wrócić do korzeni i sięgnąć po krok naprzód. Z perspektywy historyczno-socjologicznej i antropologicznej koncepcja rodziny jest nierozerwalnie związana z chłopstwem. Ściśle rzecz biorąc, termin „rodzina” w społeczeństwie rosyjskim odnosi się przede wszystkim do rodziny chłopskiej, związanej małżeństwem, z obowiązkowym chrztem dzieci i prowadzeniem wspólnego gospodarstwa domowego. W skład rodziny wchodziły drobne (czasami duże) zwierzęta gospodarskie, dom, pole, ogród, narzędzia do uprawy ziemi i inne potrzeby, a także robotnicy (słowa „dziecko” i „niewolnik” mają ten

Wiemy, że gdziekolwiek zaczynają przeważać interesy ekonomiczne, wpływy Żydów rosną a oni sami wstępują na pozycje kierownicze. Penetracja judaizmu w Anglii nie jest zjawiskiem nowym. Rewolucja angielska i protestantyzm sprawiły, że drzwi do Anglii zostały ponownie otwarte dla Żydów, którzy zostali wypędzeni z kraju przez Edwarda I w 1290 roku. Zostali oni ponownie przyjęci do Anglii w wyniku petycji zaakceptowanej przez Cromwella i ostatecznie zatwierdzonej przez Karola II w 1649 roku. Od tego czasu Żydzi, przede wszystkim Sefardyjczycy, masowo osiedlali się w Anglii, przywożąc ze sobą bogactwa zdobyte w mniej lub bardziej podejrzane sposoby. Dzięki tym środkom mogli zająć prominentne pozycje w życiu kraju, w tym wśród szlachty oraz bardzo blisko Korony. W przeciągu niecałego stulecia od ponownego wpuszczenia ich do Anglii, Żydzi byli tak pewni siebie, że domagali się zatwierdzenia ich naturalizacji i przyznania brytyjskiego obywatelstwa na takich samych zasadach, jak dla ludności

Wiemy, że gdziekolwiek zaczynają przeważać interesy ekonomiczne, wpływy Żydów rosną a oni sami wstępują na pozycje kierownicze. Penetracja judaizmu w Anglii nie jest zjawiskiem nowym. Rewolucja angielska i protestantyzm sprawiły, że drzwi do Anglii zostały ponownie otwarte dla Żydów, którzy zostali wypędzeni z kraju przez Edwarda I w 1290 roku. Zostali oni ponownie przyjęci do Anglii w wyniku petycji zaakceptowanej przez Cromwella i ostatecznie zatwierdzonej przez Karola II w 1649 roku. Od tego czasu Żydzi, przede wszystkim Sefardyjczycy, masowo osiedlali się w Anglii, przywożąc ze sobą bogactwa zdobyte w mniej lub bardziej podejrzane sposoby. Dzięki tym środkom mogli zająć prominentne pozycje w życiu kraju, w tym wśród szlachty oraz bardzo blisko Korony. W przeciągu niecałego stulecia od ponownego wpuszczenia ich do Anglii, Żydzi byli tak pewni siebie, że domagali się zatwierdzenia ich naturalizacji i przyznania brytyjskiego obywatelstwa na takich samych zasadach, jak dla ludności

Wiemy, że gdziekolwiek zaczynają przeważać interesy ekonomiczne, wpływy Żydów rosną a oni sami wstępują na pozycje kierownicze. Penetracja judaizmu w Anglii nie jest zjawiskiem nowym. Rewolucja angielska i protestantyzm sprawiły, że drzwi do Anglii zostały ponownie otwarte dla Żydów, którzy zostali wypędzeni z kraju przez Edwarda I w 1290 roku. Zostali oni ponownie przyjęci do Anglii w wyniku petycji zaakceptowanej przez Cromwella i ostatecznie zatwierdzonej przez Karola II w 1649 roku. Od tego czasu Żydzi, przede wszystkim Sefardyjczycy, masowo osiedlali się w Anglii, przywożąc ze sobą bogactwa zdobyte w mniej lub bardziej podejrzane sposoby. Dzięki tym środkom mogli zająć prominentne pozycje w życiu kraju, w tym wśród szlachty oraz bardzo blisko Korony. W przeciągu niecałego stulecia od ponownego wpuszczenia ich do Anglii, Żydzi byli tak pewni siebie, że domagali się zatwierdzenia ich naturalizacji i przyznania brytyjskiego obywatelstwa na takich samych zasadach, jak dla ludności

Liberalno-lewicowy motłoch, którzy obraża Matkę Bożą i naszą Wiarę, musi zawsze spotkać się z reakcją narodowych radykałów. Tak dzieje się w Grecji, tak dzieje się w Serbii, tak musi dziać się w Polsce. Co zrobić, kiedy brakuje umiejętności czy talentu, a „parcie na szkło” przewyższa Mount Everest? Lewactwo-buractwo całego świata ma na ten problem niezmienną odpowiedź, która jest cechą konstytutywną całej tej „idei”: prowokacja i obrazoburstwo. Oczywiście takie mainstreamowe, bezpieczne, bo realne ryzyko, które bije po głowie, kieszeni, albo – nie daj Boże! – oznacza ostracyzm "elit" nie jest wliczane w koszty „obalania granic”. Kolejny przykład takiej lewackiej „odwagi” ogląda Warszawa, a to za sprawą jadłodajni „Madonna”. Speluna oferuje wyjątkowo podłe żarcie (w ramach wywiadu środowiskowego sprawdziliśmy), które mogłoby skusić co najwyżej wygłodzone somalijskie dzieci, dlatego właściciele postanowili skompensować braki w sztuce kulinarnej wyjątkowo parszywą prowokacją. Ściany

Lider węgierskiej partii nacjonalistycznej Mi Hazánk Mozgalom (Ruch Naszej Ojczyzny/Ruch Naszego Domu) na zjeździe podsumowującym działalność ugrupowania podkreślił, że jego celem jest dojście do władzy w kraju, a docelowo w Brukseli. Musimy zdecydować, co zrobić z tą Unią Europejską - powiedział, dodając, że albo UE będzie funkcjonowała jako stowarzyszenie suwerennych państw, albo zostanie rozwiązana, a przyszła współpraca krajów będzie się opierać na umowach dwustronnych. Oceniając  wydarzenia 2023 roku László Toroczkai stwierdził, że przed Węgrami są trzy drogi. Jedną z nich jest droga partii lewicowo-liberalnych, która - jego zdaniem - jest formą zdrady ojczyzny i narodu. Druga droga, o której wspomniał, to prowadzenie przez obecne elity "całkowicie niezrozumiałej" polityki zagranicznej. Ostrzegł, że w polityce światowej należy stworzyć równowagę, bo inaczej ktoś "skolonizuje Węgry", o co - jego zdaniem - stara się obecnie Bruksela.  Stwierdził, że te siły chcą "stanów

W Polin możliwość nabycia mieszkania dla wielu polskich rodzin staje się powoli nieosiągalnym marzeniem. Dzięki polityce reżimu, która zwiększa jedynie zyski banków i deweloperów, a także masowemu napływowi "uchodźców" i innych nomadów, ceny nieruchomości osiągają w wielu miejscach ceny zupełnie nieadekwatne do poziomu zarobków. Ale jest jeszcze jedna przyczyna drożyzny na rynku mieszkań - wykupywanie całych inwestycji przez obcy kapitał. Jak informuje portal Business Insider, Grupa Van der Vorm, holenderski fundusz inwestycyjny, z sukcesem sfinalizowała transakcję nabycia 119 mieszkań zlokalizowanych przy ulicy Siennickiej w Warszawie. Cały wykupiony blok ma zostać przeznaczony pod wynajem. "Mamy obecnie wiodącą pozycję na rynku wynajmu mieszkań komercyjnych w Polsce. Kontynuujemy inwestycje i rozwój: wciąż widzimy wiele możliwości. Koncentrujemy się na strategicznych lokalizacjach: blisko stacji metra i dworców, niedaleko uniwersytetów i centrów miast" — komentujeRené Voortmeijer,

Pan mnie brata Franciszka w ten sposób powołał do czynienia pokuty: gdym był w grzechach z nadzwyczajnym wstrętem patrzałem na trędowatych, lecz sam Pan pomiędzy nich mnie wprowadził i spełniałem względem nich uczynki miłosierdzia. A za to, to co mi było najwstrętniejszem, stało się dla mnie największą pociechą i dla duszy i dla ciała.  Po niejakim czasie, zastanowiwszy się opuściłem. A Pan rozbudził we mnie taką wiarę w obecność Jego w Przenajśw. Sakramencie, że natchnął mnie abym w ten sposób cześć mu tam oddawał, mówiąc: Cześć Ci oddajemy Panie Jezu Chryste, tu i we wszystkich kościołach Twoich, jakie są w całym świecie i błogosławimy Tobie, gdyż przez św. Krzyż Twój świat odkupiłeś. Potem dał mi Pan i daje dotąd taką wiarę w kapłanów, którzy żyją, według obrzędów Rzymskiego Kościoła, a to dla godności, którą piastują, że chociażby mnie prześladowali chcę udawać się do nich. I chociażbym miał taką mądrość, jaką posiadał Salomon, a napotkał ubożuchnych kapłanów świeckich w

W kręgach tradycyjnych katolików ostatnio ponownie rozgorzała dyskusja na temat tego, czy konsekracje biskupów dokonywane w nowym rycie sfabrykowanym przez Pawła VI po Soborze Watykańskim II są ważne czy też nie. Innymi słowy, czy możemy być pewni, że kapłan, który otrzymał sakrę biskupią w nowym rycie, jest rzeczywiście biskupem? Pytanie to ma ogromne znaczenie, ponieważ od tego, czy mamy ważnie wyświęconych biskupów zależy przetrwanie Kościoła Katolickiego oraz możliwość dostania się dusz do Nieba, ponieważ dusze bezwzględnie potrzebują kapłanów i sakramentów, aby umrzeć w stanie łaski uświęcającej, bez której grozi im piekło. Ogólnie rzecz biorąc, mamy do czynienia z dwoma różnymi poglądami na tę kwestię. Ogromna większość katolików, włączając w to Neo-Bractwo św. Piusa X przeorientowane w 2012 roku przez następców Arcybiskupa Lefebvre, a które przecież zostało przez niego powołane do życia w 1970 roku w celu obrony Wiary i Kościoła przed spustoszeniem dokonanym przez rewolucję