ریتم زندگی

یک رابطه دیالکتیک میان بی‌احساسی و خشونت وجود دارد. در بی‌احساسی زیستن، خشونت پدید می‌آورد؛ و… خشونت، بی‌احساسی ایجاد می‌کند. خشونت جایگزین نهایی و ویرانگری‌ست که ناگهان سر برمی‌آورد تا خلایی را که هیچ‌گونه وابستگی و رابطه‌ای در آن نیست، پر کند… وقتی زندگی درونی خشک می‌شود، وقتی احساس رو به کاهش است و بی‌احساسی رو به فزونی، وقتی فرد نمی‌تواند بر دیگری تاثیر بگذارد یا حتی تماسی اصیل داشته باشد، خشونت مانند ضرورتی دیوآسا برای ارتباط شعله‌ور می‌شود، سائقی آتشین که تماس را با سرراست‌ترین شیوه ممکن، به دیگری تحمیل می‌کند. رولو می، از کتاب عشق و اراده، ترجمه سپیده حبیب 🍃

.

گفتم: جولیا (یکی از مراجعین)، اجازه بده سوال ساده‌ای ازت بکنم. چرا مرگ این‌قدر ترسناک است؟ چه چیز خاصی در مرگ هست که تو را می‌ترساند؟ فورا پاسخ داد: همه کارهایی که انجام نداده‌ام... از بیشتر مراجعه‌کنندگان می‌پرسم: دقیقا از چه چیز مرگ می‌ترسید؟ پاسخ‌های مختلفی که به این پرسش می‌دهند، غالبا به درمان سرعت می‌بخشد. پاسخ جولیا «همه کارهایی که انجام ندادم» به جان‌مایه‌ای اشاره می‌کند که برای همه آن‌هایی که به مرگ می‌اندیشند یا با آن روبرو می‌شوند اهمیت دارد: رابطه دوجانبه بین ترس از مرگ و حس زندگی نازیسته. به عبارت دیگر، هرچه از زندگی کمتر بهره برده باشید، اضطراب مرگ بیشتر است. در تجربه کامل زندگی هرچه بیشتر ناکام مانده باشید، بیشتر از مرگ خواهید ترسید. نیچه این عقیده را با قوت تمام در دو نکته کوتاه بیان کرده است «زندگیت را به کمال برسان و به موقع بمیر». همان طور که زوربای یونانی با گفتن این حرف تاکید کرده است «برای مرگ چیزی جز قلعه‌ای ویران به جا نگذار». و سارتر در زندگی‌نامه‌اش آورده: «آرام آرام به آخر کارم نزدیک می‌شوم … و یقین داشتم که آخرین تپش‌های قلبم در آخرین صفحه‌های کارم ثبت می‌شود و مرگ فقط مردی مرده را درخواهد یافت». اروین یالوم، از کتاب خیره به خورشید، ترجمه مهدی غبرایی 🍃

هیچ‌وقت نظر دیگران برایش مهم نبود و این‌طوری توانست بهترین شود! 👤فردریک بکمن 🍃

به نگرانی و ترس هات مجالی نده وینستون چرچیل در پاسخِ کسی که ازش پرسیده بود نگران پُست‌های خطیرت نیستی گفت: من آدم گرفتاری هستم ، فرصتی برای نگرانی ندارم! در کل طبیعت به ذهن های خالی هجوم میبره معمولا احساسات ناشی از نگرانی ، ترس ، تنفر ، حسادت و کینه ، افکار و احساسات مثبت رو مجبور به عقب‌نشینی می‌کنه. ما غالبا با فجایع بزرگ زندگی با شجاعت و درایت روبرو میشیم ، اما به موضوعات کوچیک اجازه میدیم ما را از پا در بیارن. بهتره اونقدر مشغول کار ‌و فعالیت  خودمون باشیم که اصلا فرصت نداشته باشیم به این فکر کنیم که میشه یا نمیشه! 📚

بودن در کنار افراد موفقی که در زندگی به اهداف‌شان رسیده‌اند و وضعیت مالی‌شان بهتر از ماست اغلب حس شرم و حقارتی را در ما برمی‌انگیزد که باعث می‌شود از آن‌ها بدمان بیاید. این تصور که کسی مالک چیزی است که ما هرگز نمی‌توانیم به آن برسیم – مانند ویژگی شخصیتی، رابطه عاشقانه یا حتی مال‌و‌اموال - ممکن است ما را وادارد تا آن‌ شخص را بی‌ارزش بدانیم، دستاوردهایش را به تمسخر بگیریم و آنها را کوچک بشماریم. اما رشک، وقتی با شرم آمیخته شود، تحمل‌ناپذیر و به‌شدت مخرب می‌شود. برای آنکه آرام شویم، ممکن است بخواهیم موضوعی را که موجب رشک ما شده نابود کنیم. افرادی که در کودکی والدینی داشتند که غالبا هیجانات آنها را نادیده می‌گرفتند، ناامیدشان می‌کردند و نیازهای‌شان را تامین نمی‌کردند به‌ندرت در روابط بزرگسالی‌شان احساس امنیت می‌کنند. درنتیجه، مسئله بی‌اهمیتی که ممکن است اغلبِ مردم بر اثر آن کمی حسادت کنند و به‌راحتی از آن بگذرند برای این افراد تبدیل می‌شود به موضوعی تحمل‌ناپذیر. اگر ما گرفتار شرم عمیق باشیم، احساس رشک برای ما تحمل‌ناپذیر می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، می‌ترسیم که آسیب‌هایی که دیدیم و نواقص‌مان باعث شود که «دوست‌داشتنی نباشیم». در این حالت، حسادت به‌شدت دردناک می‌شود چون می‌ترسیم که بالاخره زمانی برسد که «حقیقت درونی» ما برای دیگری کشف شود و آن موقع است که دیگر طرد خواهیم شد. همه افراد ممکن است گاهی احساس رشک کنند. رشک، تا حدودی، تجربه‌ای‌ست عادی؛ چون به ما یادآوری می‌کند که چه می‌خواهیم و همچنین انگیزه می‌دهد تا برای آنْ کاری کنیم. رشک ممکن است ناشی از این آگاهی دردناک باشد که شخصی چیزی را دارد که ما آرزوی داشتنش را داریم، اما این موضوع همیشه باعث نمی‌شود که از آن فرد متنفر شویم و بخواهیم سر به تَنَش نباشد. تفاوت رشک و حسادت این است که در رشک، دو نفر درگیرند (تو چیزی داری که من هم آن را می‌خواهم)؛ اما در حسادت، سه نفر (رابطه‌ای که تو با آن شخص سوم داری من را آزار می‌دهد). 🍃

من آن سبزم که دل در پیچک سبز خدا بستم ... صبح به خیر ♥️ 🍃

مواردی که نشان دهنده بلوغ روانی یک فرد از نظر علم روانشناسی است نیازی نمی بینید خودتان را برای کسی که باورتان ندارد ثابت کنید یا توضیح دهید. در جمع بیشتر گوش میدهید و کمتر صحبت میکنید. به راحتی دیگران را قضاوت نمی کنید و به آنها برچسب نمیزنید! می دانید برای خوشبختی و آرامش به کسی جز خودتان نیاز ندارید. با موفقیت دیگران خوشحال می‌شوید نه با حسادت ورزیدن و تحقیر آنها! خودتان را همانطور که هستید دوست داریدو برایتان اهمیتی ندارد دیگران چطور فکر می‌کنند! به دوستان نزدیک خودتان وفادارید. ‌🌱

تخفیف دوره های در حال ثبت نام انجمن روان شناسی تربیتی ایران 🌹 به اطلاع می رساند با تصمیم هیات مدیره انجمن، به مناسبت فرا رسیدن سال تحصیلی جدید 📍از لحظه انتشار اطلاعیه تا پایان روز ۲۶ شهریور ماه 50٪ تخفیف 📍 برای کلیه کارگاه ها و دوره های در حال ثبت نام در نظر گرفته می شود. ✅ ثبت نام در کارگاه (فقط از طریق تلگرام و فقط همین شناسه)👇 @MehrdadEsfanani 💢به کانال رسمی انجمن روان شناسی تربیتی ایران بپیوندید👇 @iranedupsyasso 🔴 مشاهده دوره ها 👇 https://t.me/iranedupsyasso/19504

هنر خوب زندگی کردن به این معنی است که آدم بتواند روزهای خاکستریِ معمولی زندگی را با امور کوچک به رنگ شاد رنگ‌آمیزی کند... 📚