نشريه كارخانه‌دار

🟩🌿

🟧شكست پزشكيان، شكست ايران است! ↙️ از اين «صمت»: روزنوشته هاي قاسم خرمي روز شنبه 24 شهريور 1403، من بعد از سالها دوري از وزارت صنعت، معدن و تجارت، برگشتم به همان ساختمان، همان طبقه، همان اتاق و همان ميزي كه در سالهاي 80 تا 83 بودم؛ عجب سرعتي داره اين گردش روزگار، انگار همين ديروز بود. بحث از بيست و اندي سال پيش است! آقاي مهندس اتابك وزير صمت بعد از استقرار در وزارتخانه ، از بنده تقاضاي همكاري كردند. همين جا عرض كنم كه علت اين دعوت به همكاري هم ناشي از هيچ لابي و فشار و سفارش و خواهشي نبود. حتي با ايشان اشنايي قبلي هم نداشتم. هر چند همچين پستي هم نگرفته ام اما در هر صورت، پيشنهادهاي در خصوص مسائل صنعت كشور خدمتشان ارسال كرده بودم و ايشان هم به دقت خوانده بودند و خواستند كه براي پيشبرد اين مباحث كمك كنم. شايد از معدود مواردي باشد كه يك مقام ارشد دولتي و ايضا حكومتي يك پيشنهاد 10 صفحه اي از يك فرد ناشناس را تا اخر خوانده و خواسته كه نويسنده را ببيند ! قرار اول ما هم همكاري هاي مشورتي بود. بنده حقيقتا از پذيرش مسئوليت اجرايي امتناع داشتم. بعد از سالها دوندگي عضو هيات علمي يك موسسه پژوهشي شده بودم و بنا داشتم همان كار را ادامه دهم كه با علائق من هم سازگار تر بود. دو سه جلسه اي كه با هم گفتگو كرديم، تقاضا داشتند كه در حوزه هاي اجرايي بويژه حوزه هاي ارتباطي و رسانه اي هم درگير شوم. عرض كردم كه بنده را عفو بفرماييد! گفتم اين كارها ديگه از ما گذشته است! آقاي اتابك اما صادقانه در خصوص وضعيت خودش و دليل همكاري با دولت آقاي پزشكيان، توصيحاتي داد كه من ديگه شرم كردم مقاومت كنم. شايد كسي كمتر بداند كه او از جنس رزمندگان دوران جنگ و دلبستگان واقعي به اين نظام و مملكت است. مضمون حرفها اين بود كه اگر الان نتوانيم براي كشور كاري بكنيم، شايد دير شود و ديگر هيچ وقت نشود كاري كرد. چون شكست پزشكيان، شكست ايران است. و به اين ترتيب، آگاهانه وارد جاده ناهمواري شدم كه قبلا اين مسير پر دردسر را طي كرده بودم ! باري، از اوضاع صنعت كشور، كمابيش همه ما اطلاعات جسته و گريخته اي داريم اما شايد عمق مشكلات براي خيلي ها پوشيده باشد. مشكلاتي از قبل بوده است و مضائب مضاعفي در سالهاي اخير اضافه شده ! مي دانيد كه وزارت صمت بزرگترين وزارتخانه كشور است كه در معرض مطالبات مستقيم مردم قرار دارد. مردم هم با صد اميد به آقاي پزشكيان راي دادند و از دولت جديد انتظاراتي دارند كه با امكانات محدود موجود، به هيچ وجه كار ساده اي نيست. از طرفي، كارخانه ها و واحدهاي توليدي كه بايد پاسخگوي اين نيازها باشند نيز با چالش بي برقي و بي گازي و دهها مشكل ريز و درشت ديگر در گيرند و خلاصه اوضاعي است...! به گمان من، تنها سرمايه موجود كشور ، صداقت رئيس دولت و اميد مردم و بكارگيري مديران سالم و توانمند و البته تمايل همكاري و هماهنگي در همه بخش هاي حاكميت است كه خدا را شكر نشانه هايي از آن ديده مي شود. من، بنا داشتم در طول دوران همكاري در داخل وزارت صمت، هر روز چيزي بنويسم و آرشيو كنم و در آينده اگر فرصتي دست داد منتشر كنم. روز نوشته ها و خاطرات روزانه، معمولا مختص مقامات بالاست. حالا من سعي مي كنم از پايين به بالا نگاه كنم و بر اساس مشاهدات خودم با زباني غير رسمي و غير اداري، برخي مسائل و تنگناهاي سياستگذاري و تصميم گيري در حوزه صنعت، معدن و تجارت را ثبت كنم. بعدا تصميمم عوض شد و با خودم گفتم اين چه كاري است كه منتظر آينده نامعلوم بمانم؟ وانگهي، اگر اين نوشته ها بتواند به درك بهتر شرايط و تعديل انتظارات و كاهش فشارها بينجامد، چه بهتر كه دست كم بخشي از آن، همين حالا منتشر شود. اين نوشته ها را ادامه خواهم داد و مشخص است كه دلنوشته شخصي است و ارتباطاتي به مسئوليت حقوقي و اداري من ندارم. آنچه هم مي نويسم، سعي مي كنم كه نزديكترين روايت به حقيقت باشد. تا چه شود https://t.me/Karkhanedar_Mag

💢 جلیل خسرو شاهی؛ کارخانه داری که واقعا انسان زیست او در‌ سال ١٣٣٦ با برادرش شریک شد و این‌گونه بود که شرکت «مینو» پایه‌گذاری شد. خسروشاهی ١٩‌سال از عمرش را در آلمان گذراند و با وجود شرایط مالی خوب هیچ‌گاه خانه‌ای برای خود نخرید؛ «خانه من ایران است و روزی به آن‌جا باز خواهم گشت»، این عقیده خسروشاهی بود. سال ١٣٤٤ برای خسروشاهی ‌سال تلخی بود، چون همسر ٤٢ساله‌اش را بر اثر بیماری خونی از دست داد؛ مرگ همسرش نقطه عطف زندگی او شد. در یکی از روزهایی که برای سرکشی به انبار فرش تجارتخانه‌اش در هامبورگ رفته بود، این سوال برایش پیش می‌آید که داشتن این مقدار فرش یا کمتر از آن چه فرقی برای من دارد! آیا این حجم از دارایی می‌تواند از غصه‌های من کم کند؟ و از همان جا تصمیم می‌گیرد بعد از ١٩‌سال به همراه دخترانش به ایران برگردد و ظرف چند سال ١٨٠ خانواده در قم، ١٦٠ خانواده در تهران و ١٥٠ خانواده در تبریز تحت حمایت او قرار می‌گیرند. خسروشاهی خانه‌های استیجاری این خانواده‌ها را خریداری می‌کرد و به نام فرزندان این خانواده‌ها سند می‌زد. او هر ماه هزینه زندگی آنها را تامین می‌کرد. درواقع او صدها کودک را تحت ‌سرپرستی خود داشت، بی‌آنکه آنها چهره او را ببینند. خسروشاهی کودکان تحت‌سرپرستی خود را یاری می‌کرد تا تحصیل کنند و صاحب کار و زندگی شوند. تهیه سالانه ده‌ها‌هزار جفت کفش برای مستحقان، یکی دیگر از کارهای او بود. جلیل خسروشاهی به سرپرستی گلشن و دکتر سخایی موسسه درمانی‌ای برای بیماران نیازمند تاسیس کرد. این موسسه نیازمندان را تا مراحل پایانی بهبود تحت حمایت خود داشت. بعد از انقلاب زمانی که کارخانه «مینو» ملی شد، هیچ عکس‌العمل تندی از خود نشان نداد و تنها گفت؛ اگر با ملی شدن این صنعت نفعی به مردم کشورم می‌رسد من هیچ اعتراضی ندارم. زمانی که سرمایه‌داران وام‌های کلان دولتی را به خارج از کشور می‌بردند، او در ایران کارخانه‌هایش را توسعه می‌داد چون نمی‌خواست بر اثر وضع آشفته کشور کارگران کار خود را از دست بدهد. در زمان جنگ نیز قسمت اعظم سرمایه‌اش را از خارج کشور به حساب ارزی هلال‌احمر حواله کرد. تمام کارهای نیک و انسان‌دوستانه‌اش روح او را آرام نمی‌کرد تا این‌که تصمیم گرفت با اندوخته مالی خود، طرحی ماندگار برای کشورش ترسیم کند؛ به همین دلیل تصمیم گرفت در روستاهای دورافتاده، روستاهایی که کودکانش برای رسیدن به مدرسه باید از رودخانه، کوه و جنگل عبور می‌کردند، مدرسه بسازد. خسروشاهی هر‌سال سود حاصل از تجارت و کارخانه‌هایی را که داشت برای معتمدانش در سراسر کشور می‌فرستاد و از آنها می‌خواست مدرسه بسازند و حاصل این تصمیم و همت 457 مدرسه در تمام روستاهای دورافتاده این مرز و بوم شد. سر در هیچ مدرسه‌ای نام خسروشاهی را به خود ندید. مسئولان آموزش‌وپرورش نامی از او نشنیده بودند و دانش‌آموزان هیچ گاه چهره او را ندیدند. او گمنامی را می‌پسندید و می‌گفت «ثروتم حاصل ذکاوتم نیست، شرایط نابسامان اقتصادی کشور عده‌ای را ثروتمند کرده و بقیه را فقیر نگه داشته است. من وظیفه دارم این ثروت را به خود مردم برگردانم». نخستین شرکت انتشارات فنی ایران را خسروشاهی راه‌اندازی کرد. در میانه جنگ تحمیلی بخش زیادی از سرمایه‌اش را به حساب ارزی هلال‌احمر واریز کرد. در‌ سال ٨٦ زمانی که او در خانه‌اش در سوییس فوت کرد، روبان افتتاح چند مدرسه در روستاهای ایران به نیابت از او قیچی شد. 🔻 متن كامل را اينجا بخوانيد https://www.karkhanedar.com/%d8%ac%d9%84%db%8c%d9%84-%d8%ae%d8%b3%d8%b1%d9%88-%d8%b4%d8%a7%d9%87%db%8c-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%ae%d8%a7%d9%86%d9%87-%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%da%a9%d9%87-%d8%a7%d9%86%d8%b3%d8%a7%d9%86-%d8%b2%db%8c/

🟩🌿

پزشکیان در پاسخ به خبرنگار روزنامه کیهان که پرسید: آقای رئیس‌جمهور میدونی که به یه مشت فتنه‌گر پست مدیریتی دادی؟! گفت : شما خود منو به جرم عدم التزام به اسلام رد صلاحیت کردید!