📚 ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР 📚
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA: 📚BADIIY ASARLAR 📖IBRATLI HIKOYALAR DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇 @Efnanim
Show more7 725
Subscribers
+1424 hours
+147 days
-12330 days
- Subscribers
- Post coverage
- ER - engagement ratio
Data loading in progress...
Subscriber growth rate
Data loading in progress...
Эр кейин ҳам аёлининг кўп фидокорликларини кўрди.
Бошига иш тушганда «эркакман» деган дўстлари терс бурилиб турди, аёли ёнида тенгма-тенг унинг қарзларини узишди.
Ҳамма бошига ёпирилиб келганда, молини она арслондек шиддат билан ҳимоя қилди.
Боладек чўмилтирди, онадек бағрига олди, яшашга куч бериб далда бўладиган гапларини аямади!
Аммо нимадир барибир бошқача эди. Ҳа, бу дуолар ичидаги гаплар тартиби ўзгарганида экан!
«Аллоҳим, эримга ҳалол ва ҳаромни англат! Менга эса ризқ йўлларини оч! Ҳалолингдан мени ва болаларимнинг ризқига ярашасини бер!»
Аёлнинг ўзи пул топа бошлади. Эрнинг бунга ғайирлиги келди. Оддий ғашлик жанжалга тутантириқ бўлишини кутмаганди.
-Бизнинг ризқимизни Аллоҳ сиз орқали шу эшикдан киргазарди. Сиз нима қилдингиз? Уни кимларга тутқаздингиз? Энди ғашингиз келмасин. Йўқса, ўша «танловингизники»га совчиликка бораман. Ёқардику, яшайсиз энди ўша билан! Мен болаларимни оёққа тургазишим керак.«
Аёлига қойил қолди. Уйдан чиқмай даромад топа бошлади, муҳими ўзи айтганидек »бузуқчилик қилмай, бировнинг болалари ризқига чанг солмай!«
Тан оламизми, йўқми аёлнинг тадбирлисигина кўп нарсани ўрнига қўя олади. Яна тан оламизми, йўқми- она ҳамиша болалари учун яшаши ҳам рост!
Энди ўзига нисбатан ишончи ортиб кетган аёлини кўриб, эр нима дейишга ҳам ҳайрон. Йўлини тўсай деса, эшитадиган гаплари тайин!
»Нега унга совчи бўлиб боришимга қаршилик қиласиз? Уйлангач, кетига иштон кийдирасиз, сатрлайсиз, намозга соласиз, ортингиздан дуо қилиб ўтирадиган бириси пайдо бўлади. Ахир бу савобку! Баҳонада униям юзига сал нур кирарди.«
Эр бу гаплар ўзига нисбатан жазо эканлигини ҳам тушунмайди. Биладиган ҳақиқати битта- кетига лозим кийдирса ҳам, сатрга ўраса ҳам-тузалмайдиган қалблар бор!
Яна аёлнинг йўлдан чиққанини йўлга солиш қийин!
»Ҳавотир олманг, юзимни эркак тугул аёлга кўрсатмайман. Ҳар доим сизга тегишлиман! Ризқ борасида мени айбситманг, Аллоҳнинг фарзандларга берадиган ризқи аллақачон тайин, уни сиз ёки мен қўлга киритишда воситачимиз ҳолос!"
Йиллар ортидан кўп ишларнинг чанги босилди. Эр уйғониб намозини ҳозиргина тугатиб, яна машаққатли меҳнатига ўтирган аёлининг ёнига чиқди.
Миқ этмай ишлаяпти, лабларида ҳалиям зикр!
Секин бориб, елкаларидан тутди:
-Ўзингни қийнама, дам ол! Кечаси билан ухламадинг!
Аёли индамади...
Эркак эса тиз чўкиб унинг кўзларига тикилди:
-Нега бу зикрларни жойнамоздан ташқарида ўқияпсан?
Аёл ҳалиям зикрини тўхтатмаган эди.
-Жойнамозингга қайт! Аввалги кунларимизга қайтайлик. Ҳаммасини ўзим зиммамга олай. Мени яна намозларингда дуо қил! Яна аввалгидек яхши кўриб қол...
Аёл барибир индамади: кўзларидан шу топда иккита катта ёш томчиси дув этиб пастга қуйилди.
Умму Зайнаб Умму.
👍 8😢 5
"ЯНА АВВАЛГИДЕК ЯХШИ КЎРИБ ҚОЛ!"
Аёл керак бўлса эрининг этагида намоз ўқирди: унинг йўлини пойлайдиган, кутадиган...
Эр қаёқлардандир санғиб қайтса ана ўша хотинини уни кутиб Қуръон ўқиб ўтирган ҳолида топарди.
-Ухламадингми?
-Келгунингизча ҳавотир оламан, телефон қилсам, рулда бўлсалар мени деб бир фалокат бўлмасин дейман. Яхшиям Қуръон бор, шуни ўқиб сизнинг йўлингиз очиқ бўлишини сўраб ўтирибман дадаси...
"Ҳм" деб қўярди эр шунда... Кейин қизиқ бўлмаса ҳам сўраб қўярди: "Бугун неча пора ўқидинг?"
-Етти пора!
-Қачон хатм қиласан?
-Эртага!
-Бу нечинчиси?
-Ўн тўққизинчиси, кўпайишгунимизча Аллоҳга ваъда берган миқдоримни бажариш насиб этсин, илоҳим...
-Ин шаа Аллоҳ...
Эр шундан кейин аёлини ҳурсанд қилгани чўнтагидан эллик минг сўм чиқариб унга тутқазарди.
Аёл эса дарров Қуръонини бошига қўйиб, эрини дуо қилишга тушарди.
-Илоҳим бирингизга мингнинг баракасини берсин, мен учун бошингиз ҳамиша омон бўлсин!
Эртаси кун.
Аёл эрини бомдодга уйғотди. Жуфтининг туриши қийин. Икки ракаат намозни аранг диққатини тўплаб ўқиди. Кейин секин яна деразани чертди. Ичкари жим.
Кейинги намоз ўқилиши билан у яна кафт очиб эрини дуо қилишга тушди: бу сафар тез, чунки жуфти ҳали бомдодга турмади!
"Аллоҳим ҳалолидан бер, осонидан, жонини қийнамай, соғлиғини йўқотмай топадиган-ҳалолини рўпара қил. Машаққатини озайтир. Бизнинг бахтимизга доим соғ қил."
Сўнг ҳалиям шунча уйғотишларга турмаган ёрига бироз аччиғи чиқиб, қўшиб қўйди:
"Илоҳим тақвосини кучайтир!"
Эр аранг намозини ўқигач, яна бироз тин олди.
Сўнг ясаниб, пайпоғигача дазмол урилган кийимларини кийиб кўчага йўл оларкан, остонада аёлига рўпара бўлди:
-Яхши бориб келинг! Илоҳим ризқимизни ҳалолидан етказсин, ишингиз доим юришиб кетсин!
Уни яна дуо билан кузатган аёли машинани қиздираётган пайтида ҳам дераза орқали кузатиб, уни ҳамон дуо қилаётганини эр биларди.
-Алло, асалим яхши ётиб турдизми? Мусулмон одам бомдод ўқимайдими, турақолинг! Сизга кечаги айтган пулингизни қилиб қўйдим: уч юз "кал"миди?
Телефон ортидаги ишвали овоз эркаланиб товуш берарди:
"Неа, бугун беш юзга чиқди, кеча сразу бермадизу! Кетган шунча асабларимни ҳаққи нима бўлади?"
"Хўп, туринг битта чўм-чўм қилиб ширингина бўлиб олинг, боряпман!"
У шундан сўнг елкаси оша уйи деразасига қараб қўярди. Бу пайтда аёл бу назарни хайрлашишга йўйиб "омин"ини якунларди: "Эримнинг бирига мингнинг баракасини бер. Болаларимнинг ризқини бутун қил, Роббим.
У эрини яхши кўрарди. Ибодатига имкон бергани учун. Оғзи чучиган нарсани олиб келиб илингани учун. Бир ҳафтада бир марта кўчаларни айлантириб келгани учун. Фарзандларини яхши кўргани учун...
Эҳҳе, ўшанда унинг- кўз кўрар жуда кўп яхши кўришлари бор эди, ажаб!
Қирқинчи хатмни у бола кўп питирчилайдиган бўлиб қолгани учун тик туриб ўқиди. Мана ваъда бажарилди.
Бироқ фарзандининг туғилиши бошқа бир воқеаларга уланиб кетди.
Остонага уй даво қилиб келган аёлнинг рангидан тупроқ ёғиларди. Бунақа хунук аёлни кўрган эмас. Эрига бир оғиз гап айтди:
"Шунчалик дидингиз йўқ экан, айтмайсизми ўзим сизга энг чиройли қизни совчи бўлиб олиб бермайманми?"
Эр бу гапни ўз аёлидан кутмаганди. Табиийки, танлов ўртага чиққан пайтда аёли томонга ёпишди.
"Сенсиз яшолмайман. Хато қилдим, аммо сендан воз кечмайман!"
"Унда бундан бу ёғига қанақа бўлсам, чидайсиз! Чунки энди ҳеч нарса аввалгидек бўлмайди!"
Шу шарт билан у аёлининг ёнида қолди. Ич-ичидан "мен учун жонини беради" деб юрган аёлининг гапларидан ҳайратда эди.
Ҳа, аёл ва эркак севгисининг ғалати фарқлари бор. Эр-севса ҳам ҳиёнат қилавериши мумкин бўлганидек, аёл ҳам гарчи жонидан ортиқ кўрадигандек туюлса-да, ўша жонни вақти келганда юлиб ота олади!
Бежиз унинг қирқта жони бор деб айтишмаган. Қирқта жон! Биринчиси, иккинчиси майли, аммо қирқинчи жонда гап катта! Ана ўша қирқинчи жонда аёлни яшашга ундовчи яхши хотиралар ва яшашдан совутувчи ёмон хотиралар аралаш яшайди...
👍 5
00:12
Video unavailableShow in Telegram
Ўз-ўзини қийнар экан...
333369843_224819363793511_136645028241802859_n.mp42.64 MB
Эдилар...
-Ҳола синглим уйда ҳам йўқ!- Иқболанинг лаблари қўрқувдан оппоқ бўлиб кетган эди.
-Ҳолангларники узоқми бу ердан?!- Адолат ҳола ҳам ҳаёлига келган биринчи таҳминни дарров айтди.
Қизча бош силкиб, "ҳа узоқ" деб зўрға шивирлади...
-Сизлар ўтириб туринглар, ман бир атрофни айланиб қараб чиқай, ҳеч қайерга кетиб қолманглар...
Адолат хола ўрнидан туриб, ўзи қизчани қидиришга тушиб кетди.
Уй атрофини айланиб қидириб чиқди, икки томонга ҳам бориб келди, кейин катта йўл томонга қараб жўнади. Йўлида учраган одам бор-ки, қидиришга буюраверди. Бирдан кўзи узоқдаги бир қизил кўйлакли қизчага тушди, тўғрироғи- қизчанинг кўйлак этаклари "лип" этиб чала битган уйнинг остонасида бир кўринди-ю, ўчди.
"Боя ўша қизалоқнинг устига қарамаган эканман-да, эссиз, ўшамикин, у тарафларда нима қилиб юрибди экан?! "
Адолат хола тез юра олмасди, шунинг учун сал нарироқда машинасининг юкхонасини ёпаётган бир машина эгасини "ҳай-ҳай" лаб, қўл силкиб чақирди.
Ҳайрон бўлган йигит "менми?!" деб имо қилди.
-Келинг ўғлим, ёрдамиз керак, чопинг!-қичқирди хола...
Йигит шошилмай кела бошлади.
-Тезроқ, тезроқ югуринг, жон болам...
Етиб келган йигитга нафаси оғзига тиқилгудек бўлиб, вазиятни тушунтирди, қизча кириб кетган уйни қўли билан кўрсатди. Йигит ҳам югурганча, у кўрсатган томонга қараб чопди.
Оғриқ оёғини судраб битмаган уй ёнига етиб боргунча, жўнатган йигити бировни судраб ташқарига олиб чиқиб қолди. Судралаётганни ёнига келганида таниди, лабини чети қонаб турган бу безори ёши қирқларга бориб қолган, қачон қараса маст-аласт юрадиган бир тайинсиз киши эди. Хола уни атрофда тез-тез кўриб турарди.
-Хола, сиз ичкарига кириб қизчани олиб чиқинг, бечора роса қўрқибди- ҳансираб жавоб берди йигит.
Адолат хола юраги тамоғига тиқилган кўйи ичкарига кирди: битмаган уй бурчагида дир-дир титраб саккиз ёшли Мубина турарди.
-Нима қиляпсан, бу ерда она қизим, опанг сени қидириб юрибдику, ким олиб келди бу ерга сани а?!, қизим, қўрқмасдан ҳаммасини айт-чи, манга?!
Қизча йиғлаб юборди, фақат дудуқланиб "аямм, ааааяям" деб қайтараверди...
-Анави одам сани алдаб олиб келдими, бу жойга?!
Қизча ҳиққиллаб йиғлаб, "ҳа-ҳа" дегандек, тинмай бош силкирди...
Ташқарига чиқишганда, яна оломон йиғилган, бояги одамни уриб, ҳамма ёғини қонатиб ташлашган, кимдир судраган, кимдир тепкилаётган эди.
Адолат хола қизчани етаклаб растаси ёнига келди, уйдан чиқиб, йиғилишиб турган аёллар қизчани овута бошлашди, ора-чора "ҳайрият-ей, Аллоҳ асрабди", "милиса чақиришибдими ўзи?!"," онаси айбдор-да, нима қиларди, шу гўрсўхта эрига ишониб қиз болани ташлаб кетиб?! "деган сўзлар эшитилиб қоларди. Биров аллақачон Иродага телефон қилганини айтиб ҳам ўтди.
Ҳаллослаб бир оздан сўнг Ирода опаси билан етиб келди, қизчаларини бир-бир бағрига босиб, тиззалаб йиғлади, Мубинани ҳамма жойини кўздан кечириб чиқди, кейин унинг ҳам кўрганлари қаттиқ таъсир этиб кетдими, дарди тутиб қолди. Кун ҳақиқатда унга жуда оғир келган эди.
Қизларниям машинага солишиб ҳаммалари туғруқхонага йўл олишаётганида, кўча бошида, қўлидаги қора халтада ниманидир кўтариб келаётган эр- Зиёд кўринди...
Азизахон Исмоилова
😢 16👍 8
Зино-қарз. (Хикоя)
Адолат хола- ўзи янги кўчиб келган кўп қаватли уйининг ёнгинасида майда-чуйда сотади. Ҳали атрофда чала, битмаган уйлар кўп, шундай бўлса-да, қуриб битказилган уч "дом" нинг ҳар бир хонасида оқшомда чироқ йилтиллайди. Аҳоли бир бирини яхши танимаган бу мавзеда "дордан қочган" баъзи бир нусҳалар ҳам бор.
Адолат холанинг ёнига набира етаклаган Жамила хола келиб қолди. Таниганлар ва билганлар бу аёлни "Би-Би-Си ҳабарлари " дейишади...
-Адолатхон шу ерда ўтирибсиз, билган,сезган бўлсангиз керак, тепангиздаги Зиёд мани домимдаги анави бузуқникига "бўзчини моккиси" дек бўлиб қолди, аёли тўртта қизни туғиб, не умидда бешинчисини "ана туғаман мана туғаман" бўлиб зўрға юрибди, эркек ўлгурни бетида туки бўлмай ўлсин, не ғамда-я, қаранг... " деб янги ҳабарни дарров улаша қолди.
Адолат холанинг ҳам тепа қўшниси Иродага ичи ачиб, раҳми келиб турганди, "лоп" этиб Ироданинг ўзи лапанглаб уйидан чиқиб турибди-ку...
- Ҳола, туз бормиди сизда, ишқилиб бор бўлсин, ана бу ёққа магазинга бориб ётмай...- деди Ирода салом-аликдан кейин.
Адолат хола имо- ишора билан Жамила холага "жим, яна айтиб қўйманг" деб билдиргунча, хола барини аёлга тўкиб сола қолди...
Эшитганларидан ранги оқариб кетган оғир оёқ хотинга- Жамила хола четга тортиб яна кўп йўл-йўриқ кўрсатди.
"Ишқилиб, уйи аччиқ бўлмаса-да, ўзи икки йўлнинг орасида турган хотин бўлса" деб ичи кирланди Адолат холанинг...
Эртасига "дом" ни ғала-ғовур босди. Жамила холанинг йўриғига юрган Ирода эрини рўпара подъезддаги аёлникида тутиб олибди. Шанғиллагангина опаси, келинойисию, Зиёдни майкачан судраб чиққан акаси, бир четда ўксиниб йиғлаётган тўрт қизалоқ ва Иродани- "дом" даги ҳамма деразадан жуфт-жуфт кўзлар кузатди, роса томоша бўлди...
-"Юки енгил эшакнинг иши ётоқ бўлибди", ташла болаларингни, қарасин ота бўлиб, сан қорнингдагини эсон-омон туғиб олишингни ўйла, нарсаларингни ол, қани кеттик- шанғиллайвериб, овози бўғилган опаси Иродани қўлтиқлади.
Кичик қизи дарров қўшилишиб кетиш учун онасига ёпишди. "Ол синглингни Иқбола, ойингнинг мазаси қочяпти, дўхтирга обориб, кўрсатиб келайлик" деди ҳола бўлмиш катта жиянига.
Ўн ёшли Иқбола синглисини қучоқлаб овутди. Адолат холанинг бу тўрт қизалоққа жони ачиди.
Ирода акасининг машинасига чиқиб, мунғайиб турган қизларига қарай-қарай кетди. Тўпланганлар ҳам секин-аста тарқалди. Майкасининг ипи узилган- Зиёд қизларига ҳам қарамай, уйига кириб кетди. Шумшайиб турган қизалоқлар бир бирини пинжига суқилишиб, отасининг орқасидан жимгина эргашишди...
Бир оздан сўнг уйидан кийиниб чиққан Зиёд Адолат холанинг ёнига қийшайиб келди:
-Сиз чақдизми, хотинимга?!
Кўйниз жойига тушдими энди?!- томдан тараша тушгандек гап қотди онаси тенги аёлга...
-Эсинг борми, ўғлим, нимага ман чақаман, вақтлироқ билганимда- уйинг бузилмасин деб аёлинггамас, ўзингга айтган бўлардим... Гапимни қулоғингга олмассан, лекин билиб қўй "зино-қарз" диган гап бор, сани гуноҳингни бола-чақанг, аҳли аёлинг тўлайди, чидасанг-юр!- деб ичи оғриб, юзини четга ўгирди...
Ғўнғиллаб сўкиндими, Зиёд катта йўл тарафга қараб кетди.
Адолат ҳола қанча ўзини чалғитай деса ҳам, Зиёднинг гапи роса миясидан кириб, тавонидан чиққандек бўлди. Ўйланиб ўтирганди, қизалоқлар биргалашиб уйдан чиқиб ёнига келишди. Иқбола катта қизлигига бориб, дадасини ўзича оқлагандай бўлди:
"Дадам роса яхши одамлар, худо ҳоҳласа бизнинг уйда ҳам ўғил бола туғилади, кейин дадам роса ҳурсанд бўладилар"
Адолат ҳола растасидан қурут олиб қизчага тутди:
-Ма олақол қизим, тўғри айтасан, ҳали ҳаммаси яхши бўлади, мана буни сингилларингга бўлиб бер- яна уч тўртта қурут, қанд узатган бўлди.
Қизча сингилларини ёнига чақирди:
-Диёра, Ўғилой, Мубина...
Мубина қани?!, Мубиишшш...
Қизчанинг ўртанча синглиси атрофда кўринмади. Адолат хола ҳам бўйнини чўзиб атрофга аланглади:
-Чоп, қизим, уйларингга кириб қараб чиқ, уйдадир?!
Иқбола чопиб кириб кетди. Хола икки қизалоқни ёнгинасига курси қўйиб ўтқазди.
-Мубина опанг, бирга чиққанмиди?! секин сўради олти ёшли Диёрадан.
Қизчаларнинг ҳар иккаласи ҳам "жим" қўлларидаги конфетни очишмоқчи бўлишар, бўлиб ўтган воқеалар сабабми, жуда ғамгин...
👍 17🙈 1
Ҳулкар кўзини очганда оппоқ шифтга нигоҳи қадалди. Қаердалигини англолмади. Фарқлолмади. “Қаердаман?” ўйланди аёл. Атрофига назар ташлади. Палатада ётгани ёдига тушди. Қандайдир лоҳасликни сезди. Чап биқинида симиллаётган оғриқ бор яна. Эслади. Уйидан Мираброр олиб келди. Кейин уни ичкарига олиб киришди. Укол қилишди.
- Яхшимисиз? – каравотнинг оёқ томонида оқ халатли очиқ чеҳрали ҳамшира кўринди.
- Раҳмат...
- Сизни таҳлилга олиб борамиз, Ҳулкар опа... Ўрнингиздан туроласизми? – сўради ҳамшира қиз. Ҳулкар бош ирғади. Туришга чоғланди. Кечаги оғриқдан сўнг вужуди оғирлашиб қолгандек эди гўё.
Палатадан ташқарида ўғли Азизни кўрди. У ким биландир телефонда гаплашарди. Ҳамшира етаклаб чиқаётган онасини кўриб, у томонга ошиқди.
- Ойижон, яхшимисиз? – Азиз сўрашга тутинди. Онасининг қўлидан тутди. – Ўзим қарайман, - деди ҳамширага.
- Яхшимисан? –аранг ҳол сўради аёл.
- Юринг, бу томонга, - ҳамшира йўл бошлади.
- Ким билан гаплашаётгандинг? – ўғлининг юзига тикилди она. Бир кечадаёқ унинг кўзлари киртйиб қолибди. Қўрққан шекилли.ўзи-чи, ўзи ҳам қўрқиб кетди. Ўлим қоламан, деб ўйлади ҳатто.
- Лола холам билан.
- Келиб юрмасин тағин... айтгин...
- Айтдим. – деди ўғил онасини суяб оларкан. Ҳулкар ўғлига суянаркан, ич-ичидан Аллоҳга шукроналар келтирди. Яхшиям шу ўғилни берган экан. Аччиқ ўтмишининг ширин меваси бу бола. Мана жонига оро киряпти.
Ҳулкар таҳлиллар топшириб бўлгач, яна палатага қайтди.
- Онажон, нима ейсиз? Нима олиб келай? – сўради Азиз меҳрибонлик билан волидасига боқаркан.
- Суюқ бирор таом... кечадан бери ҳеч нарса емадим, - Ҳулкар ҳолсизликдан базўр гапирарди.
- Хўп...
- Телефоним уйда қолган...
- Биламан.Кеча бир неча марта қўнғироқ қилдим. Кўтармадиз. Мираброр ака қўнғироқ қилгач, аҳволизни эшитдим.
- Мираброр опкелди мени бу ерга...
- Биламан. Яхшиям бораканлар... ойи.. – қўлларини юзига суртди ўғил. – Сиздан хавотирландим. Ҳечам касал бўлманг... – йигитнинг кўзлари ёшланди. Ҳулкар ним табассум билан ўғлининг бошини силади.
- Тўйингни кўрмай ўлмайман, болам!
- Ойижоним... – Қўлини ўпди йигит. Онасининг у ёқ бу ёғини тўғирлаб, эшикка йўналаркан, қўшимча қилди: – Мен овқат опкеламан...
(Давоми бор)
👍 25❤ 2🙈 2
- Ойи... – эшиги тақиллади. Мирфозилнинг овози. Санобар шошиб ўзини тартибга келтиргунча эшик очилди.
- Болам, яхши боринглар, - деди аёл ўзини табассумга мажбурлаб.
- Сизчи?
- Мен кечроқ бораман. Нодира холанг келади... – деди аёл маъюс нигоҳ билан боқаркан. Ўғил онасини қучоқлади. Унинг йиғлаганини сезди. Лекин ҳеч нарса сўрамади. Санобар остонада у билан хайрлашди. Дарвоза ёнида турган қизига ҳам қўл силтаб қўйди.
Машинанинг юргани эшитилди.
Санобар яна ичкарига кириб, йиғига эрк берди. Кўзгу қаршисида туриб ўзининг ҳолига ачиниб йиғларди. Эрининг бетайин феълига лаънат айтарди.
- Санобар... – эшиги тақиллади. Қайнонаси кўринди. Вазира опа ўғлини икки боласи билан чиқиб кетганини деразадан кўриб, келинидан хавотирланганди. Ичкарига кирди. Санобарнинг ҳардамхаёл бўлиб ўтиришини кўриб, эзилди. – Сизга нима бўлди?
- Ойи, ўғлиз ишга боришимга қарши бўлди, - ҳиқиллаб гапирди аёл. Тўлиб турганди, яна йиғлаб юборди. Вазира опа унинг елкаларини силади.
- Йиғламанг, қизим... йиғламанг. Ўғлим ҳали сизнинг қандайлигингизни тушуниб етади. Мана мени айтди, дейсиз...
- Ойижон, майли мени тушунмасин.. аммо нега ишлашга қўймайди. Ўзи тушгача бўлса... ҳамамасини қилаётган бўлсам... болаларимга ҳам, у кишига ҳам, сизга ҳам вақтида эътибор қилсам... Нима қилади ишласам?
- Мен розиман, болам. Боринг ишланг... Ўзим айтаман. Йиғлаб ўтирманг, туринг... қани... юз-қўлизни ювиб,қайтадан пардоз қилинг. Ҳозир ишига етиб олсин қўнғироқ қиламан... Туринг қани...
Санобар истар-истамай ўрнидан турди. Телефони жиринглади. Нодира.
- Ким? – сўради қайнона.
- Нодира...
- Жавоб беринг. Ҳозир бораман, денг, - деди аёл.
Нодира уни олиб кетишини айтгач, Санобар юзини ювгани ҳаммомга чиқиб кетди. Яхшиям қайнонаси бор экан... Аёл аёлни тушунса қандай яхши.... Эрининг заҳарига қарши қайнонасида зидди заҳар тайёр турарди. Мана ҳозир ҳам уни ишга йўллаётган шу муштипар аёл.
Кўзгуга қараб юзини юваркан, Санобар: “Ишлайман. Бўлди, энди ўзим учун яшайман! Нима деса, десин! Нима қилса, қилсин!” деди ўзига ўзи.
👍 5
- Ойи... – эшиги тақиллади. Мирфозилнинг овози. Санобар шошиб ўзини тартибга келтиргунча эшик очилди.
- Болам, яхши боринглар, - деди аёл ўзини табассумга мажбурлаб.
- Сизчи?
- Мен кечроқ бораман. Нодира холанг келади... – деди аёл маъюс нигоҳ билан боқаркан. Ўғил онасини қучоқлади. Унинг йиғлаганини сезди. Лекин ҳеч нарса сўрамади. Санобар остонада у билан хайрлашди. Дарвоза ёнида турган қизига ҳам қўл силтаб қўйди.
Машинанинг юргани эшитилди.
Санобар яна ичкарига кириб, йиғига эрк берди. Кўзгу қаршисида туриб ўзининг ҳолига ачиниб йиғларди. Эрининг бетайин феълига лаънат айтарди.
- Санобар... – эшиги тақиллади. Қайнонаси кўринди. Вазира опа ўғлини икки боласи билан чиқиб кетганини деразадан кўриб, келинидан хавотирланганди. Ичкарига кирди. Санобарнинг ҳардамхаёл бўлиб ўтиришини кўриб, эзилди. – Сизга нима бўлди?
- Ойи, ўғлиз ишга боришимга қарши бўлди, - ҳиқиллаб гапирди аёл. Тўлиб турганди, яна йиғлаб юборди. Вазира опа унинг елкаларини силади.
- Йиғламанг, қизим... йиғламанг. Ўғлим ҳали сизнинг қандайлигингизни тушуниб етади. Мана мени айтди, дейсиз...
- Ойижон, майли мени тушунмасин.. аммо нега ишлашга қўймайди. Ўзи тушгача бўлса... ҳамамасини қилаётган бўлсам... болаларимга ҳам, у кишига ҳам, сизга ҳам вақтида эътибор қилсам... Нима қилади ишласам?
- Мен розиман, болам. Боринг ишланг... Ўзим айтаман. Йиғлаб ўтирманг, туринг... қани... юз-қўлизни ювиб,қайтадан пардоз қилинг. Ҳозир ишига етиб олсин қўнғироқ қиламан... Туринг қани...
Санобар истар-истамай ўрнидан турди. Телефони жиринглади. Нодира.
- Ким? – сўради қайнона.
- Нодира...
- Жавоб беринг. Ҳозир бораман, денг, - деди аёл.
Нодира уни олиб кетишини айтгач, Санобар юзини ювгани ҳаммомга чиқиб кетди. Яхшиям қайнонаси бор экан... Аёл аёлни тушунса қандай яхши.... Эрининг заҳарига қарши қайнонасида зидди заҳар тайёр турарди. Мана ҳозир ҳам уни ишга йўллаётган шу муштипар аёл.
Кўзгуга қараб юзини юваркан, Санобар: “Ишлайман. Бўлди, энди ўзим учун яшайман! Нима деса, десин! Нима қилса, қилсин!” деди ўзига ўзи.
👍 15
#янги_асар
СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....
43-қисм
МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)
(ДАВОМИ)
🌾
Санобар эрта тонгдан туриб, барча уй юмушларини бажарди. Ўғил-қизи билан бирга нонушта қилишди. Идишларни ювиб-тараб, жойига жойларкан, эри кириб келди. Кўзлари маъюс. Нимадандир ранжигандек, гўё.
- Ассалому алайкум, - салом берди аёл эрига.
- Ваалайкум ассалом. – хотинига қарамай алик олди Мираброр. Ўйчан қиёфада.
- Яхшимисиз? Кўринишингиз бошқача? – юрак ютиб савол берди аёл.
- Чарчадим. Ювиниб, кийим алмаштириб кетаман. Болалар кетишмадими?
- Йўқ, кийинишяпти. Мактабга ташлаб қўясизми?
- Ҳм, - бош силкиди эркак. Онасининг ёнига сўрашгани кириб кетди.
Санобар дарҳол эрининг уст - бошини тайёрлади. Ўзи ҳам ишга ҳозирланди. Мираброр ювиниб чиққач, Санобарнинг отланиб олганига ҳайрон бўлди.
- Бирор ерга кетяпсанми?
- Ишга... Бугундан ишга бораман мен ҳам.
- Қанақа иш? – ажабланди Мираброр.
- Кеча айтдимку... Нодира ўртоғимнинг клиникасида ҳисобчилик...
- Ҳа-я... шу ишинг шартми, Санобар? – жаҳл билан савол берди у.
- Нега? Ахир ойижон ҳам, ўзингиз ҳам рози бўлдингизку...
- Ойим ёлғиз қолаяптилар. Яхшиси уйда ўтиргин. Шартмас ишлашинг. – эгиндаги либосларни алмаштираркан, Мираброр гапида давом этди: - Нима керак бўлса борку...
- Лекин Мираброр ака... ўзиз... – аёлнинг гапи оғзида қолди.
- Мен ўзгартирдим қарорни... йўқ, ишламайсан! – эрининг зардали гапидан жувоннинг кўзларида ёш айлана бошлади. Бўғзига аччиқ бир нарса тиқилди. Портлашга тайёр бомбадек турарди. Йўқ, ҳозир ҳам жим кетса, яна қайтадан бошланади ҳаммаси. Энди ҳаётига тоза ҳаво киргандек бўлди. Қалбидаги аламлар аёлни исёнга чорлади.
- Нега энди ишламайман? Ишлайман! Ўн беш йилдан буён қош-қовоғингизга қараб яшаганим етади. – алам билан гапирди Санобар. – Мен ишлайман!
- Мен йўқ дедим! – овозини баландлатди эр. Санобар кўзида ёш билан гапдан қолмади.
- Менга фарқи йўқ. Ойижон хўп деганлар... сизнинг ўшшайган юзингизга қараб яшаб, юрагим қон бўлаяпти, тушуняпсизми, қон бўлаяпман... – бақириб юборди аёл. Эр-хотиннинг даҳанаки жанги ҳовлига эшитилмай қолмади. Қизи Суман эшик тақиллатди.
- Ойи... Дада... биз кечикяпмиз...
- Ҳозир, қизим чиқаяпман, - деди Мираброр. Хотинига ғазаб билан қараркан: - Ишлайдиган бўлсанг, онангникидан қатна... – жаҳл билан эшикни ёпиб кетди Мираброр. Санобар ётоқ диванига ўтириб қолди. Кўксидан бир ўкирик отилиб келаётганди. Додлагиси келарди. Ёстиқни оғзига босди. Бор овози билан бақирди. Қалб тубида вулқондек фарёд тошиб кела бошлади. “Бу нимаси ахир?@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️ Нега? Бу одам... нега бунақа?” саволлар қуюндек ёпирилиб келар, жавоби эса... “
👍 9❤🔥 1🙈 1
Шодия бир куни тугунини тугиб, кетиб қолди. Тонгда, ҳамма уйқуда ётган пайтида келин уйдан чиқиб, онасиникига борган. Шоҳида Лолага қўнғироқ қилганида, аёл энди уйқудан уйғонганди. Лола келинининг нега кетганидан бехабар. Бунёдни қистовга олди.
-Нима дединг? Нега кетди? Нима бўлди – тинмай саволлар ёмғирини ёғдирди она ўғлига. Бунёд эса елка қисганча:
- Билмайман, ойи... мен ҳеч нарса демадим. – деди ҳайрон бўлганча.
Лола Шоҳидага вазиятни тушунтирди. Эркак қуда мардлик қилди.
- Уйингга кетасан! Сенга менинг уйимда жой йўқ!, - деб қизини ортига қайтарибди. Шодия онаси билан бирга кириб келди. Лоланинг фиғони фалакка ўрлаганди. Келинининг номақбул иши унинг юрагига таъсир қилганди. Онасининг ёнида ер чизим турган келинига қаттиқроқ гапириб юборди:
- Шодияхон, биздан, ўғлимдан нима ёмонлик кўрдингиз? Биз бирор марта сизга ёмон гапирдикми? Кўнгилингизга оғир ботадиган гап айтдикми? Тўғри ўғлим ювош феълли... балки у учар йигитлардек аёл кўнглига ёқадиган сўзни тополмас. Балки у... ўша ишни қойиллатиб қилолмас, лекин у сизни яхши кўради, қадрлайди. – ичидан титроқ келарди Лоланинг. Кўзларидан дувиллаб ёш тўкилди. Шодия жим, ерга қараб ўтирибди.
- Бунақа кўрнамаклик қилиб, юзимизга оёқ босиб, ҳеч кимга индамай кетиб қолишингиз нимаси? Онангиз билан неча йиллик қадрдонмиз. Орамизга совуқчилик тушириб нима қиласиз? Яшагингиз келмаса, ана ҳозир онангизнинг ёнида гапиринг... Шу ерда ҳаммасини ҳал қиламиз. – Лола сўнгги сўзини айтиб, тин олди. Шодия ҳамон мум тишлагандек жим эди. Унниг ҳам кўзлаирдан шашқатор ёш қуйиларди.
- Шодия, гапир, қизим... дадангнинг гапини эшитдинг қизим, - деди Шоҳида қизига қарата.
- Мени... кечиринг... ойижон!, - ниҳоят тилаг кирди келин. – Мен... мен ҳам синглимга ўхшаб боаллик бўлишни истайман. Мен ҳам... – ортиқ гапиролмади. Елкалари силкиниб йиғлаб юборди.
- Лола, қизим учун кечирим сўрайман. Иккинчи бундай номаъқулчилик қилмайди. Сўз бераман! - деди Шоҳида.
Ўша куни Лола бир қарорга келганди. Ики ёшнинг орасини фақат бола истагигина иситади. Шодяни бу уйга фарзанд боғлайди.
Мана тинмай изланиб, клиника топди. Биринчи таҳлилга олиб борди. Бугун таҳлил жавоблари чиқади. Ҳаммаси яхши бўлсинда...
Шодия чиққач, Лола ва Бекзод машинага ўтиришди. Аёлнинг кўнглида бир олам умидлар куртак оча бошлаганди. Шодиянинг юзига бир қараб қўйди. Ҳулкарга қўнғироқ қилди. Нариги томондан жавоб бўлмади. “Ҳулкар қаердайкан?” ўйлади аёл. Азизнинг рақамини терди.
- Ассалому алайкум, Лола хола, - Азизнинг овози жуда ғамгин эшитилди. Унинг овози аёлга таъсир қилмай қўймади.
- Азиз, яхшимисан? Ухлаётганмидинг? Ойингга тушолмаяпман... – деди Лола шоша-пиша.
- Ойим касалхонадалар, Лола хола, - деди Азиз сўник оҳангда.
- Нега? Нима бўлди? – юраги безовта урди аёлнинг. – Қайси касалхона?
- Урология марказидамиз. Кечқурун буйрак хуружи билан келганлар...
- Яхшими ўзи?
- Ҳали аниқмас... энди таҳлиллдар олиняпти... Хола, кейин гаплашайлик...
- Майли, хабар қилиб тур. Тушга яқин ўтаман.
- Келманг, барибир киритишмайди. Хабарлашамиз.
Телефон қўйилди. Бекзод хотинига қаради. Лоланинг кўзлари ёшланди.
- Нима бўпти Ҳулкарга?
- Буйраги хуруж қипти, - деди Лола маъюс. – Шуниям ҳеч бахти кулмади-да... Ташвиш ичида яшади, шўрлик дугонам... - чуқур хўрсинди.
👍 11
Choose a Different Plan
Your current plan allows analytics for only 5 channels. To get more, please choose a different plan.