Bieg myśli

🚨 Kandydatka na komisarza ds. rozszerzenia UE znalazła się w ogniu krytyki za niedostateczny entuzjazm dla akcesji Ukrainy. Pojawiła się cała seria dyskredytujących publikacji na temat Marty Kos, która w nowym składzie Komisji Europejskiej ma odpowiadać za rozszerzenie UE. Urodzona w 1965 roku była ambasador Słowenii związana do niedawna z Ruchem Wolności słoweńskiego premiera Roberta Goloba miała wypowiadać się w zbyt umiarkowany sposób na temat Rosji i Ukrainy już po rozpoczęciu obecnej fazy wojny w 2022 roku. Odkurzono zatem wypowiedzi Słowenki sprzed paru lat..

„Musimy być krytyczni wobec Rosji, lecz nie możemy przed nią zamykać naszych drzwi”

– mówiła w marcu 2022 roku dla portalu Zurnal24 polityk. Krytykowała także rząd słoweński, w opozycji do którego była jej partia:

„Słowenia zawsze miała dobre stosunki z Rosją, lecz rząd Janeza Janšy odwrócił się od niej na rzecz USA”.

Kos reprezentuje ugrupowanie, które wchodzi w Parlamencie Europejskim w skład frakcji Renew zdominowanej przez Emmanuela Macrona. Nie przeszkadza jej to w wygłaszaniu poglądów mniej entuzjastycznych wobec Kijowa niż robi to zachodnioeuropejski establishment. Kandydatura Kos może jeszcze zostać odrzucona w głosowaniu przez PE. Zapewne dlatego zorganizowano przeciwko niej kampanię medialną, zarzucając jej – a jakże! – również współpracę z jugosłowiańską policją polityczną w młodości. Zapewne w kolejnych tygodniach tego rodzaju publikacji będzie pojawiać się więcej. Tymczasem dla Polski kandydatura Marty Kos jest bardzo korzystna. Przypomnijmy, że polscy politycy deklarują, że w pierwszym półroczu 2025 roku, gdy nasz kraj obejmie przewodnictwo w UE, zintensyfikują negocjacje członkowskie z Kijowem. Brak powodzenia tych negocjacji jest oczywisty (Ukraina nie przystąpi najprawdopodobniej do UE wcale). Trzeba będzie jednak obarczyć kogoś odpowiedzialnością za brak sukcesów negocjacyjnych. Warszawa będzie mogła wskazywać właśnie na nową komisarz ds. rozszerzenia jako hamulcową całego procesu. #Kos #UE #Ukraina #rozszerzenie #Rosja 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Francuscy prawnicy i ekonomiści: sankcje przeciwko Rosji są absurdalne. Na łamach francuskiego dziennika „Le Figaro” ukazała się obszerna analiza skutków kolejnych wprowadzanych przez Zachód pakietów sankcji gospodarczych i personalnych przeciwko Rosji i jej obywatelom. Jej autorzy (ekonomistka Michèle Sabban, ekspert ds. geopolitycznych Ghislain de Castelbajac oraz adwokaci Nathanaël Majster i David Nattaf wskazują, że sankcje te nie tylko nie przyniosły spodziewanych efektów (załamanie gospodarki rosyjskiej, przerwanie działań zbrojnych), lecz okazały się w pierwszej kolejności szkodliwe dla samej Europy.

„Od rozpoczęcia operacji wojskowej UE wyczerpała już wszystkie swoje możliwości represyjne w stosunku do Moskwy, poza bezpośrednim zaangażowaniem militarnym państw NATO, które wiązałoby się z ryzykiem zrealizowania najgorszego scenariusza. Niezależnie od czternastu ‘pakietów sankcji’ UE, gospodarka rosyjska jest w lepszej kondycji od europejskiej (co potwierdza MFW) i wykazuje wzrost na poziomie 3,2%”

– piszą. Przypominają też ostatnie opracowania naukowe dotyczące skuteczności sankcji gospodarczych, a właściwie jej braku, cytując najnowszą pracę prof. Nicholasa Muldera z Uniwersytetu Cornell (książka The Economic Weapon. The Rise of Sanctions as a Tool of Modern War z 2022 roku). Mulder przeanalizował pod kątem wpływu gospodarczego i politycznego sankcje wprowadzane na świecie od czasów I wojny światowej. Doszedł do wniosku, że właściwie trudno wskazać przypadki, by wywarły one realny wpływ na decyzje polityczne podejmowane przez poszczególne kraje. Skutki ekonomiczne polityki sankcyjnej dla Europy są już dość oczywiste. Autorzy tekstu w „Le Figaro” wskazują jednak również na konsekwencje prawne, w szczególności psucie europejskiego systemu prawnego i podstawowych zasad państwa prawa. W ich ocenie wprowadzane przeciwko Rosji sankcje naruszają

„podstawowe zasady zachodniego systemu prawnego, szczególnie zasadę domniemania niewinności, prawo do sprawiedliwego sądu, obowiązek przedstawienia konkretnych dowodów winy oraz prawo własności”.

Pokazują na kilku przykładach, że sankcje UE obejmowały przedsiębiorców i obywateli rosyjskich, którym w żaden sposób nie udowodniono żadnych związków z wojną na Ukrainie, a nawet tym, którzy występowali z krytyką działań Moskwy wobec Kijowa.

„Wiele z dowodów zebranych przez UE nie było zbyt wiarygodne, bo opierały się na informacjach z blogów, mediów społecznościowych, Wikipedii, artykułów pseudonaukowych, a nawet pisanych na zamówienie płatnych materiałów i tekstów napisanych przez sztuczną inteligencję”

– przypominają. Absurdalność sankcji zaczyna być coraz bardziej widoczna. Kłopot w tym, że liderzy państw zachodnich nie bardzo potrafią przyznać się do błędu i podjąć kroki w kierunku wycofania się z tej szkodliwej gospodarczo i prawnie polityki. #sankcje #UE #Rosja #prawo #gospodarka 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Żona Sikorskiego chce zrobić porządek z premierem Węgier. Małżonka Radosława Sikorskiego, Amerykanka Anne Applebaum, wystąpiła na konferencji w Sejmie współorganizowanej przez Zgromadzenie Parlamentarne NATO.

„Orbán stoi w rozkroku między UE a Rosją Putina. Blokował pomoc dla Ukrainy i jedność Europy. Trzeba się zastanowić, jak poradzić sobie w UE z osobami, które nie potrafią iść na kompromisy”

– stwierdziła Applebaum. Żona Sikorskiego promuje ostatnio swoją najnowszą książkę pt. Koncern Autokracja. Dyktatorzy, którzy chcą rządzić światem. Jej treść jest przeraźliwie sztampowa: mamy świat „dobra”, „wolny świat” (Zachód) walczący się światem „zła”, czyli tytułowym Koncernem Autokracja (w jego zarządzie mają zasiadać tradycyjnie określane przez amerykańskich globalistów i neokonserwatystów mianem „osi zła” – Chiny, Rosja i Iran). Czarno-biała wizja świata Applebaum jest dość archaiczna, nawet jak na standardy amerykańskiej debaty politycznej. Większość uczonych i ekspertów z USA już dawno stwierdziła, że świat nabiera charakteru wielobiegunowego i jest to proces nieodwracalny. Tymczasem pod przykrywką walki z tytułową „autokracją” (tym razem sieciową i międzynarodową) Applebaum próbuje przekonywać swych czytelników, że hegemonia „dobrego” Zachodu wciąż jest możliwa, a wręcz należy o nią zabiegać. Wypowiedź o węgierskim premierze to właśnie przejaw tego typu myślenia (i propagandy). Z Orbánem trzeba sobie „poradzić”, czyli w domyśle odsunąć go od władzy. Orbán „nie potrafi iść na kompromisy”. Applebaum albo nie rozumie otaczającej nas rzeczywistości, albo manipuluje. Premier Węgier próbuje właśnie iść na kompromis, pozostając w NATO i UE, ale jednocześnie zachowując relacje z innymi ośrodkami mocarstwowymi nowego, wielobiegunowego świata. Problem z Applebaum to fakt, iż w powszechnej opinii kojarzona jest ona nie tylko prywatnie i rodzinnie z Radosławem Sikorskim. Jej kolejne wypowiedzi mogą zatem wpływać na postrzeganie polskiego ministra spraw zagranicznych, a tym samym całego naszego kraju. Nie sugerujemy ministrowi rozwodu, ale może przydałaby się nieco większa powściągliwość jego małżonki… #Applebaum #Sikorski #USA #globalizm #Orban 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Zełeński chce załapać się do NATO przed końcem kadencji Bidena. Tak twierdzi publicystka i komentatorka francuskiego dziennika „Le Monde” Sylvie Kauffmann. Podobno władze w Kijowie zdają sobie sprawę, że po ewentualnej wygranej Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich szanse Ukrainy na wejście do Sojuszu Północnoatlantyckiego będą właściwie zerowe. Zdaniem Kauffmann, na ten właśnie temat Zełeński zamierza rozmawiać z Bidenem i jego administracją podczas swojej najbliższej wizyty w USA. Ma opierać się na deklaracjach Jake’a Sullivana, doradcy Białego Domu ds. bezpieczeństwa narodowego, który stwierdził, że ekipa Bidena zrobi wszystko co tylko możliwe dla Kijowa w ciągu ostatnich czterech miesięcy swojej kadencji. Lobbing w sprawie negocjacji akcesyjnych Ukrainy do NATO prowadzi też intensywnie minister spraw zagranicznych Litwy, Gabrielus Landsbergis. Powiedział on ostatnio w Kijowie, że jedyną gwarancją bezpieczeństwa dla Kijowa byłoby objęcie go art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego. Wśród innych krajów członkowskich NATO szczególnego entuzjazmu wobec takich pomysłów raczej jednak nie widać. Według Kauffmann, wszystkie ostatnie ruchy Kijowa, w tym desperacka ofensywa w przygranicznych rejonach rosyjskiego obwodu kurskiego, skierowane są właśnie na pokazanie determinacji strony ukraińskiej w dążeniu do struktur zachodnich. Ekipa Zełeńskiego próbuje w ten sposób udowodnić, że ma jeszcze potencjał nie tylko defensywny, ale i ofensywny. To miałoby stanowić o jej wartości dla NATO. O potencjale Ukrainy przekonuje też cytowany przez „Le Monde” były minister spraw zagranicznych, Paweł Klimkin. Wskazuje on, że Kijów jest w stanie uruchomić potencjał własnego przemysłu obronnego i tym samym poradzić sobie bez części dostaw broni z Zachodu. Warunek: finansowanie.

„Jeśli Unia Europejska przeznaczyłaby 20% z wyasygnowanych na Ukrainę środków na produkcję zbrojeniową na samej Ukrainie, to byłby to moment przełomowy”

– przekonuje były szef ukraińskiej dyplomacji. Zejdźmy na ziemię. Przekazanie Ukrainie takich środków przy jej rozbuchanej korupcji oznaczałoby w praktyce wyrzucenie kolejnych miliardów euro w błoto. Żaden przemysł zbrojeniowy na terytorium ukraińskim nie ma racji bytu z uwagi na dominację Rosji w powietrzu – każde uruchomione na nowo zakłady byłyby zapewne błyskawicznie niszczone. I pewnie dlatego Ukraińcy nawet nie próbowaliby ich otwierać – najzwyczajniej w świecie rozkradliby kolejne środki otrzymane od naiwnej UE. Co do perspektywy przystąpienia do NATO, przypomnijmy jedynie, że była to jedna z najważniejszych przyczyn wybuchu obecnego konfliktu. Dołączenie Ukrainy do sojuszu oznaczałoby więc gwarantowaną eskalację wojny w przyszłości, i to całkiem nieodległej. To tak jakby próbować gasić pożar miotaczem ognia. #NATO #Ukraina #Biden #USA #militaryzacja 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Nie milkną komentarze po ostatnich doniesieniach o zachowaniu Zełeńskiego wobec Sikorskiego w Kijowie. Jesteśmy „frajerami”. Artykuł Witolda Jurasza o zachowaniu Ukraińców wobec Polaków podczas ostatniego spotkania w Kijowie wywołał lawinę komentarzy. Na antenie kanału PCh24TV – Polonia Christiana rozmawiali o tym Łukasz Warzecha (tygodnik „Do Rzeczy”) oraz Rafał Woś (tygodnik „Solidarność”). Ten pierwszy nie po raz pierwszy wskazywał, że źródłem bezczelnego zachowania strony ukraińskiej jest przede wszystkim postawa strony polskiej – naiwna i zakładająca bezwarunkowe poparcie dla Kijowa.

„Jeżeli partner mówi: ‘oddam ci wszystko i nie musisz mi niczego oddawać w zamian, bo tak bardzo mi zależy, żeby ci się udało’, to w stosunkach między państwami druga strona mówi: ‘OK, OK, to ja biorę i nie kwituję’. I dokładnie tak wyglądają stosunki polsko-ukraińskie”

– stwierdził. Warzecha podkreślił, że Radosław Sikorski ma całkiem spore doświadczenie w relacjach z ukraińską klasą polityczną i nie powinien być zaskoczony takim zachowaniem Zełeńskiego i jego ekipy.

„Mam wrażenie, że za kulisami pan minister Sikorski brzmi znacznie rozsądniej niż wtedy gdy się wypowiada publicznie”

– uznał dziennikarz i publicysta. Nie bez racji zauważył, że wypowiedzi publiczne Sikorskiego są skrajnie prokijowskie i sprzyjają eskalacji. Gdy jednak zdarzy się, że poznajemy przecieki wypowiedzi kuluarowych szefa MSZ (słynne podsłuchy z restauracji „Sowa i Przyjaciele”, ostatnie nagranie rozmowy prankerów z ministrem czy wreszcie relacje innych polityków z niepublicznych rozmów z szefem polskiej dyplomacji), okazuje się, że mamy do czynienia z człowiekiem raczej dość racjonalnie oceniającym rzeczywistość, w tym u naszych wschodnich sąsiadów. Sikorski ma zatem dwie twarze i jego publiczny wizerunek nie powinien wprowadzać nas w błąd. Rafał Woś skomentował słowa Warzechy:

„trzeba powiedzieć, że to stanowisko, w którym Łukasz był dość osamotniony, teraz staje się powoli nastawieniem większościowym w polskiej opinii publicznej”.

„Poprzedni rząd stanął w sytuacji egzystencjonalnego zagrożenia Ukrainy stanął pryncypialnie po jej stronie. Wynikało to z kalkulacji, że lepiej jest mieć Rosję 2 tysiące kilometrów od swoich granic niż przy swoich granicach. To różni Polskę od Niemiec (…). Ponieważ PiS reprezentował tę politykę, bronił jej długo, na dobre i złe (…) w naturalny sposób polityczni przeciwnicy PiS, w tym Platforma Obywatelska i minister Sikorski gdzieś tam swojej szansy politycznej szukają na to, żeby pokazać: ‘aha, zobaczcie, jakimi oni byli frajerami…’”

– dodał. Zauważmy, że nie najlepiej u niego z geografią (Rosja 2 tys. kilometrów od polskich granic!). Stanowisko PiS podsumował jednak dość słusznie. To właśnie rząd Mateusza Morawieckiego prowadził obłędnie prokijowską politykę od samego początku obecnej fazy wojny. Od czasu do czasu wypowiadał się krytycznie pod adresem Kijowa, lecz działo się to jedynie wtedy, gdy kolejne grupy (transportowcy, rolnicy) protestowały na polsko-ukraińskiej granicy, a w perspektywie zbliżały się jakieś kolejne wybory. #PiS #Sikorski #Ukraina #Warzecha 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨W stosunkach Warszawy z Kijowem nikt do tej pory nie zdefiniował w sposób jasny interesów. Do takiego wniosku dochodzi publicysta i autor „Kultury Liberalnej”, Bartłomiej Kot. Wskazuje on, że zarówno strona polska, jak i ukraińska nie mają do tej pory jakiejś spójnej wizji tego, co można by osiągnąć we wspólnych relacjach. Skupiają się raczej na zewnętrznej formie swoich sinusoidalnych stosunków (od entuzjazmu, przez kryzys, po kolejne załamanie).

„Jednym z największych problemów w relacjach polsko-ukraińskich jest nadmierny, niepoparty konkretnymi zobowiązaniami symbolizm. Liczne spotkania i wspólne zdjęcia prezydenta Dudy i Zełenskiego, w tym udział we wspólnej mszy w Łucku w osiemdziesiątą rocznicę rzezi wołyńskiej, nie przełożyły się na konkretne działania w zakresie upamiętnienia ofiar zbrodni dokonanej przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii”

– pisze Kot. Historia jest w stosunkach polsko-ukraińskich wszechobecna. Ukraina nie była w stanie do tej pory zdobyć się nawet na najdrobniejsze gesty pod adresem Polski w sprawie upamiętnienia ofiar ludobójstwa na Wołyniu. Dlaczego?

„Gdy w 2014 roku rosyjska agresja przeciwko Ukrainie skutkowała niemal całkowitym wyparciem mitologii radzieckiej z dyskursu publicznego w Ukrainie, zastąpiono ją wzmożonym odwołaniem się do antysowieckiej tradycji UPA. Z kolei kwestia odpowiedzialności za mordy na Polakach w 1943 roku nie doczekała się dotychczas szerszej refleksji ze strony społeczeństwa ukraińskiego”

– odpowiada autor „Kultury Liberalnej”. Ma całkowitą rację. Tyle, że ta wyparta „mitologia radziecka” była jak najbardziej zgodna z prawdą historyczną, jeśli chodzi o rolę ukraińskich nacjonalistów w naszym regionie Europy. Trzeba było tą wizję promować i lansować, wydawać na jej utrwalanie pieniądze, a nie próbować zastępować ją czymś innym. To bardzo proste: większość współczesnych Ukraińców to potomkowie tych, którzy walczyli w szeregach Armii Czerwonej, wyzwalając nasz kraj spod okupacji niemieckiej, a nie ci, których przodkowie mordowali bestialsko Polaków, należąc do OUN i UPA.

„Relacje Kijowa i Warszawy opierają się na fundamencie wspólnego doświadczenia obecnej wojny i podejścia do zagrożenia rosyjskim imperializmem. W przyszłości muszą się oprzeć na realizmie współpracy gospodarczej i zrozumieniu pragmatycznego wymiaru członkostwa Ukrainy w UE i NATO dla polskiej racji stanu, jak również istotnego znaczenia Polski dla ukraińskich interesów”

– twierdzi Bartłomiej Kot. Popatrzmy na to racjonalnie. Żaden fundamentu współpracy Warszawy z Kijowem obecnie nie istnieje, bo owe mityczne zagrożenie „rosyjskim imperializmem” dla nas jest jedynie strachem dla niegrzecznych dzieci, chorą fantazją, na której budowano zręby polskiej polityki wschodniej przez ostatnie dekady. Podobną fantazją jest zresztą sugerowana przez Kota możliwość przystąpienia Ukrainy do UE i NATO. Po prostu do tego nie dojdzie. Dlatego, jeśli już chcemy realizmu we wzajemnych relacjach, trzeba zacząć od realistycznej oceny rzeczywistości i perspektyw na najbliższe lata. I dopiero w oparciu o trzeźwą analizę rozrysować mapę wzajemnie sprzecznych i zbieżnych interesów, tych realnych. #KulturaLiberalna #Ukraina #Kot #ludobójstwo 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨Amerykanie zrezygnowali z budowy dwóch fabryk chipów w Niemczech Wschodnich. Szumne zapowiedzi gigantycznej inwestycji, która miała przywrócić dawną potęgę amerykańskiej korporacji Intel okazały się fantazją. Koncern miał zbudować dwa duże, nowoczesne zakłady w Magdeburgu. Tym sposobem w stolicy Saksonii-Anhalt miały nie tylko pojawić się nowe miejsca pracy, ale również zaawansowane technologie, które pozwoliłyby Niemcom na włączenie się do globalnego wyścigu w branży produkcji półprzewodników. Wartość amerykańskiej inwestycji wynieść miała 30 mld euro. Co ciekawe, niemiecki rząd obiecał ją wesprzeć kwotą prawie 10 mld euro i już wyasygnował na to środki. Budowę fabryk w Niemczech uroczyście ogłaszał prezes spółki Pat Gelsinger, uważany za genialnego menedżera, który wyprowadzi przeżywającą kłopoty amerykańską korporację na prostą. Tymczasem okazuje się, że nic z tego – oficjalnie władze spółki oświadczyły, że inwestycja będzie opóźniona o jakieś dwa lata. Nieoficjalnie mowa jest jednak o całkowitej rezygnacji z realizacji gigantycznego projektu w Magdeburgu.

„Wiadomość ta pojawia się w trudnym dla Niemiec okresie – szerzą się wieści o upadku gospodarczym kraju. Produkujący samochody Volkswagen po raz pierwszy w swych dziejach poinformował, że może zamknąć fabryki na swoim rodzimym rynku. O spadku przychodów oznajmiła też konkurująca z nim firma BMW. Rośnie liczba upadłości przedsiębiorstw w całym kraju, a stalowy koncern ThyssenKrupp pogrążony jest w publicznych konfliktach i rozpada się na części”

– pisze komentator ekonomiczny „Der Spiegel”, Martin Hesse. Nie są to wiadomości dobre dla Europy Środkowej i Polski, które znajdują się w strefie uzależnionej ekonomicznie od kondycji gospodarki niemieckiej. Z dużą dozą prawdopodobieństwa uznać można, że wkrótce fala zwolnień dotknie również polskie montownie i zakłady kooperujące z niemieckimi partnerami. Równie negatywny wydźwięk decyzja Intela ma dla branży produkcji półprzewodników. Warto pamiętać, że Europa wyraźnie odstaje w tej dziedzinie od Chin i USA. Jak widać, dystansu tego w najbliższym czasie raczej nie nadrobi. #Intel #Magdeburg #USA #Niemcy #gospodarka 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨Francuska gospodarka ma poważne problemy. Zaczęła się fala bankructw i upadłości. Opublikowane zostały dane statystyczne francuskiego Barometru Biznesu przeprowadzanego przez CNGTC, Infogreffe i Xerfi Spécific. Wskaźniki wskazują sytuację w pierwszym kwartale tego roku, ale i tak widać wyraźnie, że tak źle nie było już od dawna. Zwiększyła się liczba ogłoszonych upadłości spółek, i to aż o 20,5% (zbankrutowało w tym okresie 30 406 francuskich firm). Do najbardziej poszkodowanych branż należą sektor nieruchomości, budownictwo oraz transport. Wzrosła natomiast liczba umów zawieranych z windykatorami długów – o 66,1%. Według francuskich analityków gospodarczych to najgłębszy kryzys od 2008 roku (globalnego krachu finansowego w świecie zachodnim). Jakie mogą być podstawowe przyczyny tak fatalnej kondycji francuskiej gospodarki? 🔴 rosnące ceny energii i surowców (częściowo spowodowane sankcjami stosowanymi przez UE wobec Rosji, które doprowadziły do ogólnego wzrostu cen na ryku surowców energetycznych; ale częściowo także całkowicie nieskuteczną, wręcz niezdarną polityką Macrona na kierunku afrykańskim, gdzie Paryż traci resztki wpływów w krajach bogatych przede wszystkim w niezbędny dla energetyki jądrowej uran); 🔴rezygnacja z szeregu rynków zbytu (choć przyznać trzeba, że w odniesieniu do Rosji firmy francuskie prowadzą raczej ostrożną politykę przeczekania, a nawet utrzymania swojej obecności na rynku); 🔴 spadek popytu wewnętrznego związany z cięciami socjalnymi prowadzonymi przez neoliberalną ekipę Macrona w samej Francji. Biorąc to wszystko pod uwagę, naprawdę dziwić się można postawą tych partii politycznych, które dają w dalszym ciągu utrzymywać się na powierzchni ludziom obecnego prezydenta Francji. Nad Sekwaną nadszedł bowiem najlepszy czas dla ugrupowań radykalnie antysystemowych. #Francja #gospodarka #energetyka #kryzys #Macron 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Kennedy i Trump domagają się natychmiastowego rozpoczęcia negocjacji USA z Rosją. Wspólny artykuł na temat groźby wybuchu III wojny światowej i nuklearnego Armagedonu opublikowali w amerykańskim „The Hill” wspierający dziś Donalda Trumpa Robert F. Kennedy Jr. (do niedawna sam planował udział w wyborach prezydenckich) oraz Donald Trump Jr. (syn Donalda Trumpa, uważany za jednego z najbardziej wpływowych jego doradców). Nawiązali oni do dyskusji na temat zezwolenia Kijowowi na wykorzystywanie zachodnich (amerykańskich i brytyjskich) rakiet większego zasięgu do ostrzeliwania celów w głębi międzynarodowo uznawanego terytorium Rosji. Decyzji w tej sprawie nadal brak, o czym informował niedawno Biały Dom, ale w najbliższych dniach może ona zapaść, prowadząc do kolejnej eskalacji. Autorzy tekstu w „The Hill” odnoszą się do tych, którzy nie wierzą w stanowczość potencjalnej reakcji Moskwy.

„Analitycy ci biorą wstrzemięźliwość za słabość. Proponują strategię skrajnie ryzykancką. Każda eskalacja – od HIMARSów po amunicję kasetową, od czołgów Abrams przez F-16 po ATACMS – przybliża świat na skraj przepaści i Armagedonu. Logika ta opiera się na przekonaniu, że jeżeli szturchnąłeś niedźwiedzia pięć razy i on nie zareagował, to możesz spokojnie szturchnąć go jeszcze mocniej po raz szósty”

– piszą. Kennedy i Trump młodszy przywołują doświadczenie kryzysu kubańskiego z 1962 roku i sposób myślenia ówczesnego prezydenta Johna F. Kennedy’ego, który zdawał sobie sprawę, że nie wolno upokarzać mocarstwa dysponującego arsenałem jądrowym, ani narzucać mu warunków nie do przyjęcia.

„Wyobraźmy sobie, że Rosja dostarcza jakiemuś krajowi rakiety, szkoli jego armię do ich użycia i przekazuje współrzędne celów do uderzeń w głębi terytorium amerykańskiego. USA nigdy by tego nie zaakceptowały. Nie powinniśmy się spodziewać, że będzie to tolerować Rosja”

– twierdzą. Na dodatek przechodzenie na kolejne szczeble drabiny eskalacyjnej nie ma żadnego uzasadnienia z punktu widzenia interesów samych Stanów Zjednoczonych. Kennedy i Trump zauważają, że „nie ma to związku z żadnymi żywotnymi interesami amerykańskimi. Szaleństwem jest ryzykowanie konfliktu atomowego w imię neokonserwatywnych fantazji o globalnej ‘totalnej dominacji’”. To ważny głos przed wizytą Zełeńskiego na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku. Właśnie wtedy, przy okazji tej wizyty, amerykańska partia wojny naciskać będzie na podjęcie decyzji o użyciu rakiet większego zasięgu przeciwko Rosji. Tymczasem Trump i Kennedy nawołują do czegoś wręcz odwrotnego – rozpoczęcia negocjacji z Moskwą jeszcze przed wyborami, przez obecną administrację w Białym Domu. #USA #eskalacja #wojna #Ukraina #Kennedy #Trump 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅

🚨 Na seminarium NATO w Sejmie ogłoszono surrealistyczne warunki zakończenia wojny na Ukrainie. W Sali Kolumnowej polskiego parlamentu odbyło się seminarium Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, znane jako Rose-Roth. Biorący w nim udział pełnomocnik rządu ds. współpracy z Ukrainą, Paweł Kowal, ogłosił na nim „korzystne dla państw regionu i ładu międzynarodowego” warunki zakończenia konfliktu. Przyjrzyjmy się – jest ich kilka: 🔴 granice Ukrainy z 1991 roku, czyli Krym i Donbas pod kontrolą Kijowa (nawet najwięksi optymiści na Zachodzie nie uznają, że istnieje taka realna szansa); 🔴 respektowanie prawa międzynarodowego, w tym Karty Narodów Zjednoczonych (warto tu zaznaczyć, że w dokumencie tym mowa jest nie tylko o integralności terytorialnej, ale również o konieczności przestrzegania innych praw, w tym językowych i kulturowych); 🔴 reparacje i odszkodowania od Rosji dla Ukrainy (takie środki wypłaca strona przegrana konfliktu, więc mamy do czynienia z irracjonalnym założeniem, że Kijów może być stroną zwycięską); 🔴 wejście Ukrainy do UE i NATO (to pierwsze się nie ziści, o czym przekonywał ostatnio w rozmowie u prankerów Radosław Sikorski, przynajmniej w perspektywie najbliższych dekad; to drugie byłoby przyczyną wybuchu nowej wojny, co rozumieją nawet w USA); 🔴 prawa dla innych państw postradzieckich, które podobno „chce zdominować imperialna Rosja” (problem w tym, że Białoruś nie za bardzo czuje się zdominowana, przynajmniej dopóki rządy sprawuje tam Aleksandr Łukaszenko, zaś Gruzja dokonuje własnego wyboru, zgodnego z demokratycznym mandatem partii Gruzińskie Marzenie, która rozumie, że pragmatyczne relacje z Moskwą są warunkiem rozwoju gospodarczego kraju). Niby tego rodzaju seminaria nie mają większego znaczenia. Nie zapadają na nich żadne kluczowe decyzje. Kreują one jednak oderwany od rzeczywistości dyskurs publiczny, który później utrudniać będzie prowadzenie negocjacji mających zakończyć trwającą wojnę. Szerzą również iluzje o możliwości zwycięstwa Kijowa w wojnie, w której – jak zgodnie przyznaje większość ekspertów, w tym zachodnich – strona ukraińska nie ma na dłuższą metę żadnych szans. Oderwanie od rzeczywistości jest zaś szczególnie problematyczne, gdy uczestniczą i promują je istotni politycy odpowiedzialni za politykę wschodnią polskiego rządu. #NATO #Ukraina #wojna #Kowal #Sejm 🧠 Włącz myślenie - subskrybuj Bieg myśli ✅