ᓚᘏᗢ 𝙋𝙊𝙆𝙀𝙍 𝙉𝙀𝙆𝙊

تولدمههههه ✨🥳🎊🎉

همیشه از این میترسم که نکنه در واقع "افزایش غرور و اعتماد به نفس"‌ای وجود نداره و من در واقع به نارسیسیت دچار شدم؟!

_شما قهوه پرسنید یا چایی پرسن؟ من، لیترالی:

فردا ولادت با سعادتمه. تا الان داشتم کیک میپختم و الان باید خامشو بزنم خودتونو برای فردا آماده کنید

زندگی یه کتابیه که نویسندش خودمونیم اما خیلی اوقات یسری آدما و اتفاقات دیگه جای ما خودکار دستشون میگیرن و کتاب زندگیمونو همونطوری سرخود واسه خودشون مینویسن و پیش میبرن. این کتاب زندگیه خودمونه... ما باید نویسندش باشیم و در نهایت اسم ما روی این کتاب ثبت میشه. پس... نباید اجازه بدیم هر چیز و ناچیزی قلم رو از ما بدزده. اینکه چی توی این کتاب نوشته بشه به خودمون بستگی داره، اینکه اونقدری قدرت داشته باشیم که حتی اگر خودکارمونو گم کردیم، ازمون گرفتن و خلاصه دیگه نمیتونستیم به نوشتن ادامه بدیم، خب پاشیم بریم یه خودکار جدید بخریم! خودکار تموم شده، کتاب که تموم نشده. از طرفی، باید اجازه تلاطم و شک رو به خودمون بدیم. حتی ماهرترین نویسنده دنیا هم خبر نداره که سی صفحه دیگه دقیقا قراره چه جمله‌ای توی کتابش بنویسه.

𝐃𝐈𝐀𝐍: اگر آرام ۲۲ ساله تلپورت میکرد به گذشته و با آرام ۱۶_۱۷ ساله روبرو میشد دلم میخواست بهش بگم به خودت اجازه غمگین شدن، ترک شدن، ناراحت بودن و دردسر بده دردی که اونا به تو میدن بعدها تو رو یه آدم قوی میکنن اما در عین حال اجازه نده هر چیزی غمگینت کنه خیلی چیزا واقعا اونطوری که فکرشو میکنیم اونقدرام ارزشمند نیستن و اینکه اجازه بدم غصه اون چیزای بی‌ارزش منو تغییر بده منو قوی نمیکنه فقط روحمو پیر میکنه آرام اجازه بده آدما برن اجازه بده اتفاقا بیوفتن اجازه بده اشکات از گونه‌هات چکه کنن مسلما اتفاقا و موقعیتای بهتر در انتظار توان انقدر حرص و جوش چیزی که بعدا حتی ممکنه بچگانه و احمقانه به نظر برسه رو نزن

𝐃𝐈𝐀𝐍: اگر آرام ۲۲ ساله تلپورت میکرد به گذشته و با آرام ۱۶_۱۷ ساله روبرو میشد دلم میخواست بهش بگم به خودت اجازه غمگین شدن، ترک شدن، ناراحت بودن و دردسر بده دردی که اونا به تو میدن بعدها تو رو یه آدم قوی میکنن اما در عین حال اجازه نده هر چیزی غمگینت کنه خیلی چیزا واقعا اونطوری که فکرشو میکنیم اونقدرام ارزشمند نیستن و اینکه اجازه بدم غصه اون چیزای بی‌ارزش منو تغییر بده منو قوی نمیکنه فقط روحمو پیر میکنه آرام اجازه بده آدما برن اجازه بده اتفاقا بیوفتن اجازه بده اشکات از گونه‌هات چکه کنن مسلما اتفاقا و موقعیتای بهتر در انتظار توان انقدر حرص و جوش چیزی که بعدا حتی ممکنه بچگانه و احمقانه به نظر برسه رو نزن

زندگی یه کتابیه که نویسندش خودمونیم اما خیلی اوقات یسری آدما و اتفاقات دیگه جای ما خودکار دستشون میگیرن و کتاب زندگیمونو همونطوری سرخود واسه خودشون مینویسن و پیش میبرن. این کتاب زندگیه خودمونه... ما باید نویسندش باشیم و در نهایت اسم ما روی این کتاب ثبت میشه. پس... نباید اجازه بدیم هر چیز و ناچیزی قلم رو از ما بدزده. اینکه چی توی این کتاب نوشته بشه به خودمون بستگی داره، اینکه اونقدری قدرت داشته باشیم که حتی اگر خودکارمونو گم کردیم، ازمون گرفتن و خلاصه دیگه نمیتونستیم به نوشتن ادامه بدیم، خب پاشیم بریم یه خودکار جدید بخریم! خودکار تموم شده، کتاب که تموم نشده. از طرفی، باید اجازه تلاطم و شک رو به خودمون بدیم. حتی ماهرترین نویسنده دنیا هم خبر نداره که سی صفحه دیگه دقیقا قراره چه جمله‌ای توی کتابش بنویسه.

مو کوتاه کردن وقتی غمباد داری خیلی میچسبه. انگار هر تیکه که از موهات کوتاه میشه غمو با خودش میبره