Vergangenheit 🇩🇪🇷🇸🇰🇵🇯🇵

درس امروز 2: تاریخ رو از بسیجی و بسیجی‌مخفی (چپ ایرانی) قبول نکنید چون همیشه دروغ می‌گن.

رزمندگان حزبل مثل حضرتعالی پوچگرا، ناکارآمد و شکست‌خورده استند، وگرنه بعد از _به قول خودت_ دهه‌ها جنگ با اسرائیل این‌چنین مضحک ضربه نمی‌خوردند و دستاورد نظامی بالاتری از زدن دوتا مرغداری کسب می‌کردند. ضمنا، مشکل شما جماعت پوچگرا با بدن و به ویژه بدن زن چیه؟

برداشت غلط ما از "خودشیفتگی" مطابق با فرهنگ آنلاین لام‌تاکام (و تعداد زیادی از دیکشنری‌های فارسی)، عبارت «خودشیفتگی» یعنی:

(اسم) حالت خود شیفته بودن، حالت عُجب و خویشتن بینی، حالت خودبینی و خوشنودی از کردار و یا شکل ظاهری خویشتن، حالتی روانی که در اثر آن شخص خودشیفته به خویشتن عشق می ورزد و از تفکر دربارۀ خود محظوظ می گردد. معادل های این واژه در زبان انگلیسی «self-love»؛ «extreme vanity» و «narcissism» می باشند.

در عالم سیاست، چپ‌ها از شکل سیاسی این عبارت (Greedy: طماع) برای خطاب قراردادن مخالفان خودشون و کاپیتالیست‌ها استفاده می‌کنند که این قضیه در فلسفۀ چپ‌ها مبنی بر Self Rejection (انکار نفس) و Public Interest (نفع عمومی) ریشه داره که ما در این نوشته کاری بهشون نداریم. اما در عالم غیرسیاسی، به ویژه در روابط اجتماعی، ملت از «خودشیفته» به عنوان دشنام و یا نوعی انتقاد از دیگران بهره می‌برند که به نظرم نه تنها غیرموجه محسوب می‌شه بلکه در اکثر مواقع، یک انتخابِ نامناسب هست. به عنوان مثال، یادمه وقتی یکی از دوستان موسیقی رپ رو نفی کرد و از کلاسیک تجلیل کرد، تعداد دیگری از دوستان صفت «خودشیفته» رو بستن بهش؛ یا وقتی من به توصیفم از «زن ایده‌آلِ من» در کانال پرداختم از طرف یک عده‌ای «خودشیفته» خطاب شدم یا وقتی استادِ دستور نگارش انگلیسی روی نوشتار ما سخت‌گیری می‌کرد، می‌گفتند: «این یارو خیلی خودشیفته است!». همونطور که ملاحظه می‌فرمایید تمام این اتهامات با معنی اصلی «خودشیفته» هیچ ارتباطی ندارند بلکه مدعیان عزیز یا به سواد استاد حسادت می‌کنند، یا نظر بنده رو قبول ندارند یا حرفی به عنوان پاسخ دادن به منتقدان رپ ندارند و موضوع رو به شخص منتقل کردند. بنابراین اگر بهرحال قصد دارید به طرف یک توهینی کرده باشید، می‌تونید از عبارات «بی‌سواد» یا «خودرای» یا «خودخواه» استفاده کنید. در ثانی: حتی اگر «خودشیفتگی» در مورد افراد صدق کنه، دلیلی نمی‌بینم که یک توهین یا انتقاد محسوب بشه. چه دلیلی داره که من به خودم، شخصیتم و توانایی‌هام و طرز فکرم احترام نذارم؟ یا چه اشکالی داره اگر من به یک دستاورد یا یک دارایی ارزشمند افتخار نکنم که مبادا موجبات ناراحتی یک عده که دستاوردی ندارند یا چیزِ ارزشمندی ندارند رو فراهم کنم؟ عدالت یک پدیدۀ شریف و از ملزومات حیات شرافتمندانه بر روی زمین هست و لزوما به برابری منجر نمی‌شه و انسان‌ها هم برابر نیستند.

بعضی‌ها می‌گن چرا نمیای توی گروه‌ها؟خب عزیزان چون تمام گروه‌های شما (و محتوای کانال‌های شما) این شکلیه که تیک داره توصیف می‌کنه و خودتون هم همینی هستید که در این ویدیو مورد نقد قرار گرفته.

درس امروز:

You can read Mein Kampf without agreeing with it! You can read the Communist Manifesto with a critical mind. You can read Mises and Rothbard without having to become an ANCAP. You don't need to live in ignorance!

بارزترین اصل در جهان شرقی، جوهریت آیین‌های اخلاقی است. اولین تَسلیطِ یَدِ خودکامگی، در این جوهریت مستغرق شده است. تعین‌های آیین‌های اخلاقی در آن جا به مثابه قانون‌ها بیان شده‌اند، لیکن آن‌چنان که، اراده‌ی سوژه‌ای توسط قانون‌ها به مثابه یک قدرت بیرونی، مدیریت می‌گرد، به صورتی که همه‌ی امر درونی، منش و مسلک، وجدان و آزادی صوری غیبت دارد و هر آن جا که قانون‌ها تنها به مثابه شیوه‌ی بیرونی اعمال می‌گردد، آنها به مثابه حق قهری متقرر هستند... به همان ترتیب هنوز امر بیرونی و امر درونی، قانون و نگرش یکی و یکسان است، مذهب و دولت نیز به همان وجه یکی است... آنچه را ما خدا می‌خوانیم، در شرق هنوز به درون آگاه بودن دخول نکرده است، زیرا خدای ما نخست در متعالی شدن به امر فراحس ظاهر می‌گردد و هنگامی که ما اطاعت می‌کنیم، از درون خود بشخصه آن چیزی را اخذ می‌کنیم، که بیرونی انجام می‌دهیم... -گئورگ ویلهلم‌فریدریش هگل: درس‌هایی دربارۀ فلسفۀ تاریخ - بخش نخست: جهان شرقی (مقدمه) - ترجمۀ ابراهیم ملک‌اسماعیلی

تمام چیزی که سعی دارم به شما منتقل کنم در این عکس خلاصه می‌شه ولی مایلم با جزئیات و مرحله به مرحله جلو برم و اهمیتی نداره که چه‌قدر طول می‌کشه، یکبار و برای همیشه باید روایت شیادانه‌ای که بعضی از حقه‌بازان، از تاریخِ عقب ماندگی ما و پیشرفت اونا ارائه دادند، با ادله و سند باطل بشه.

جناب هگل در گفتارهای فلسفۀ تاریخ خودش یک بخش قابل توجهی رو با عنوان «اساس جغرافیایی تاریخ جهانی» به همین تاثیر طبیعت بر روح (AKA: نژاد) اختصاص داده که بسیار خواندنی و مفیده.

چرا تمدن روم و یونان باستان پیش افتاد؟ ریشه‌های تمدن باستان غرب را باید در استفاده از اندیشه‌های یکتای فلسفی یونان و تمام میراث فنی، فکری و هنری سرزمین‌های مدیترانه از کارتاژ، مصر و جوامع شرقی دانست که امپراتوری روم، نه تنها آنها را جذب کرد، بلکه در حفظ و نگهداری آن کوشید. شاید بتوان گفت که دلیل جذب و نگهداری و پرورش این تمدن‌ها، مناسبات بازرگانی و نظام قانونی روم بود؛ نظامی که الهام‌بخش واضعان قوانین اساسی تا انقلاب‌های آمریکا و فرانسه شد. (ویل دورانت، پیشین، ج3.) برخلاف وضعیت طبیعی در ایران، سرزمین ایتالیا بسیار حاصل‌خیز بوده است. اولا سرزمین روم (ایتالیا) در شبه‌جزیرۀ آپه‌نین در دریای آدریاتیک را کوه‌های سخت‌گذر آلپ از سایر قسمت‌های اروپا جدا می‌کرد. بنابراین از تهاجم نیروهای دشمن تقریبا در امان بود. علاوه بر این، از طریق دریا می‌توانست به سرزمین‌های مجاور دست‌یابد و از فرهنگ و تمدن آنها بهره گیرد. در شرق شرایط اقلیمی بسیار متفاوت بود. ساخت شبکه‌های آبیاری، که نیروی اصلی کار را می‌گرفت، پایه و اساس اقتصاد شرق بود. ساخت این شبکه‌های بسیار پر هزینه نیازمند سازمان‌دهی متمرکز و اداری ویژه‌ای بود. این سازمان‌دهی و ادارۀ آن از عهدۀ یک نفر یا گروه‌های کوچک بر نمی‌آمد و می‌بایست قدرت‌های بزرگی چون دولت در آن شرکت و دخالت داشته باشند.

جنگ میان قدرت‌های منطقه‌ای مانند جنگ مادها با سومری‌ها و بابلی‌ها و غلبۀ نهایی مادها بر آنها برای تسخیر کانال‌های آبیاری و عامل ساخت و نگه‌داری آنها، یعنی انسان‌ها بود.

-Max Weber, The Agranian Sociology of Ancient Civilization, trans. R.I.Frank (London: NLB, 1976)orig.1909.

این جنگ‌های پُرهزینه، که برای حفظ و گسترش منافع و قدرت شاهان انجام می‌گرفت، عامل اصلی شکست این تمدن‌ها نیز بود. توده‌ها در هر شرایطی می‌بایست بیگاری می‌دادند، زیرا «زمین، به عنوان ملک شاه در تصرف جوامع اشتراکی بود که در آن کار می‌کردند.»

-آکاژدان و همکاران، پیشین، جلد اول، شرق، ص256. -دکتر کاظم علمداری: چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت؟ رشد تمدن باستان

جادوگری به سبک جمهوری اسلامی به طور کلی، هنگامی که نقدهای وارد بر حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی رو مطالعه می‌کنم مضمون اغلب اون‌ها اینطوریه که: «چرا فلان حاکم یا فلان شورا، از بین گزینه‌های مطلوب، فلان گزینۀ نامعقول و یا کم‌کفایت را انتخاب کرد؟» مثلا چرا کایزر ویلهلم به جای شخص با درایتی همچون ولفگانگ کاپ، گزینۀ کمتر شناخته‌شده‌ای به نام بتمان هولویگ رو انتخاب کرد؟ یا چرا پولیت‌بورو به جای تروتسکی، استالین رو انتخاب کرد؟ پرسیدن چنین سوالی برای تحلیل و نقد حکومت‌داریِ جمهوری اسلامی متاسفانه ممکن نیست، بلکه باید پرسید: «دقیقا چه طوری نظام موفق به انتخاب چنین شخصی شد؟!!» مثلا چه طور ابراهیم رئیسی با شش کلاس سواد رئیس قوۀ قضائیه بود و بعد به ریاست جمهوری رسید؟! چه طور پوزیده که حتی توانایی روخوانی از متن فارسی هم نداره، موفق شده که تخصص قلب بگیره؟ چه طور شخصی که عملا به درد چوپانی هم نمی‌خوره تبدیل شده به استاد دانشگاه؟ و... این یارو راست می‌گه، جمهوری اسلامی واقعا یک نمونۀ کم‌نظیر از تحقق آرمان کارل مارکس (به فنا دادن مقولۀ Labour Division) هست و در زمینۀ جهش دادن مادون‌انسان‌ها برای تصاحب بالاترین مشاغلِ انسانی، یه سور زده به تمام دولت‌های مدعی مارکسیسم در جهان.