همسر رئیس ناسا

زنم واقعا زیباترین کلمه‌‌ی ممکنه، همسر و فیلان همش سوسول بازیه‌. زنم اینو پخته، صبر کن از زنم بپرسم، زنم داره میاد. عالی و بی‌نظیر.

به خدا قیمه‌های دستپخت زن من رو به آدمی که می‌ره خودکشی کنه بدی، برمی‌گرده و می‌گه زندگی هنوز خوشگلی‌هاشو داره.

یه وقتایی به یه آدم‌های کاملا رندومی اعتماد کردم که وقتی یادم می‌افتن پشمام می‌ریزه.

تنها رابطه‌ای که لانگ دیستنسش خوبه، رابطه با پدر مادره.

در آخر شبیه کسی می‌شی که یه عمر ازش فرار می‌کردی.

چند وقتیه حتی یک وعده هم غذای کامل و خوب نخوردم و سیکس پک دراوردم. درود بر افسردگی.

باز خدا رو شکر که همدست هست.

اضطراب مضمن زن و زندگیم رو ازم گرفته.

دبستان که بودم عصرها بعد از مدرسه با بچه‌ها تو کوچه بازی می‌کردیم. یه شب ماه طلوع کرد، بزرگ‌تر و زیباتر از همیشه، وسط لی‌لی چشمم خورد بهش. یه گوشه وایسادم و خیره نگاهش کردم. یکی از دوست‌هام بدو بدو اومد گفت چرا داری ماهو نگاه می‌کنی؟ می‌دونی اگه بعدش به هرکی نگاه کنی اون آدم می‌میره؟ اگه نمی‌خوای این اتفاق بیوفته باید سرتو بذاری رو شونت و چنتا حمد بخونی. ازون شب به بعد ماه و مرگ آدم‌ها شده بود بزرگ‌ترین فوبیام. ماه رو نگاه نمی‌کردم و اگه اتفاقی هم می‌دیدمش سریع چشمامو می‌بستم و حمد می‌خونم. چندبار پیش اومد بعد از دیدن ماه همسایه‌ها دیدم و مدام می‌ترسیدم که نکنه من باعث مرگشون شم؟ کلی سال از زندگی من بدون نگاه کردن به ماه گذشت. رویای نجوم و ستاره‌شناسیم هم با همین عقاید پرت و پلا از بین رفت تا وقتی بزرگ‌تر شدم، اعتقاداتم رو از دست دادم و دوباره تونستم با لذت به آسمون نگاه کنم. دیشب یه مسیر طولانی رو به ماه زل زدم، آهنگ‌های مورد علاقه‌م رو گوش دادم و برای دقایقی نسبتا طولانی از هیاهوی جهان فارغ شدم. بنظرم شکوفایی، موفقیت و حتی لذت، از لحظه‌ای شروع می‌شه که عقاید، افکار بی‌خودی و تعصب رو کنار بذاری و مشغول کاری شی که واقعا دوسش داری.

انگشت کوچیکه پام برای بار دوم تو ۳ماه اخیر در رفت. تسلیت به جامعه فوت فتیش.