#مـیـــم

میخوام بنویسم: رنج یه بخشی از توعه دیدی وقتی شادی ، شادیتُ بغل میکنی ؟! همون رفتارو با رنجت بکن ... سعی نکن فرار کنی ، سرکوب کنی ، قایمش کنی ، انکارش کنی پذیرای رنج باش ، بغلش کن و بهش آگاه باش ، ببین که میخواد بهت چی رو یاد بده؟ خیلی معلم دلسوز و خوبیه به محض اینکه درسشُ داد ، دفترشُ میبنده و میره...من رنج هامو خیلی دوست دارم ، هرچی رشدِ از رنجه تو با شادیات ساخته و پرداخته نمیشی با رنجاته که رشد میکنی و پخته میشی

همیشه منتظرِ بعدن‌هاییم. بعدن که هوا سرد شه و هودی بپوشیم و بعد غم پاییز اسیرمون می‌کنه و منتظر برف می‌مونیم؛ که با بغل گرم شیم و شکلات داغ بخوریم و وقتی هوا سرد شد؟ منتظریم بهار بیاد و برای بدوبدوهای دم عید ذوق کنیم و بوی روزای خوش و نرمی هوا و آسمون و خنده‌ی رنگی آدم‌ها. و بعدتر فروردین اندازه‌ی صدتا اسفند کش میاد و دلمون خنک‌ترین بستنی‌ها رو می‌خواد برای تابستون، آب‌تنی زیر نور خورشید و مسافرت. توی لحظه‌ی حال «قرار» نداریم، این دلیل بی‌قراری‌مونه احتمالا ‌‌..

[ماه]؛ برج،شهر،قمر،زیبا،قشنگ،جمیل، محبوب،بی‌‌عیب و نقص،کامل .

گفتیم که اعتبار آدم به ذات قشنگشه امیدوارم تا چشم کار میکنه دورتون پر از آدم های معتبر باشه

ناامید امیدوار دیده ای؟ خسته ی پر تلاش چه؟ غمگینِ سرحال و دلگیرِ شاداب چطور؟ من خودم خودم را نقض میکنم

ناامید امیدوار دیده ای؟ خسته ی پر تلاش چه؟ غمگینِ سرحال و دلگیرِ شاداب چطور؟ من خودم خودم را نقض میکنم .