Keimpe Zwart Kanaal

Op 23 september 2017 verscheen het teken van OPENBARING 12:1 en begon de periode van 7 jaar waarin we ons nu bevinden. 23 september 2024 markeert 7 jaar. (Gekopieerde vertaalde tekst)

58 seconden Zennnn. Hier word je helemaal rustig van 🌟✨🌟

Grote onzin! 👆👆 Er bestaat ook nog zoiets als omgevingsbeinvloeding. Ook is het voor Lichtwerkers herkenbaar dat anderen vaak moeite hebben met je frequentie➡️uitstraling➡️energie

❤️

“Ik droeg hoop al jaren in mijn zak alsof het een gepolijste edelsteen was als er problemen waren kneep ik hoop stevig in mijn trillende hand en ik kon voelen het tegen mijn handpalm stoten als een pasgeboren hartslag zo wist ik dat ik veilig was onlangs echter, ben ik op de een of andere manier mijn hoop verloren ik weet niet of ik het ergens heb neergelegd of dat het eruit is geglipt terwijl ik naar mijn sleutels zocht zonder de hoop vast te kunnen houden ik raakte al snel zelf verdwaald na een tijdje in mijn eentje door de wildernis te hebben gezworven kwam ik hoop tegen ~ die er zo anders uitzag hoop was niet langer een kleine edelsteen die in mijn broekzak paste hoop was nu een brede stroom die door het bos sneed “Ik dacht dat ik je kwijt was!” Ik waarschuwde de rivier greep een paar regenboogforellen en gebruikte ze om naar me te lachen “Ben ik kwijt?” Het water kabbelde. “Dat is onmogelijk!” “Nou, het ene moment hield ik je vast en het volgende moment was je weg.” “Ik moest van vorm veranderen,” antwoordde Hope. “Waarom?” vroeg ik. “Omdat je me al zo lang draagt ​​dat ik besloot dat we iets anders moesten proberen.” “Wat is dat?” “Ik dacht dat ik je even zou dragen.” de rivier steeg om me heen en trok me zachtjes op mijn rug ik dreef ik realiseerde me niet hoe uitgeput ik was tot de rivier me vasthield en hoop droeg me en ​​hoop droeg me en ​​hoop droeg me ~ nu wanneer er problemen komen spreid ik gewoon mijn armen open en laat hoop me omhullen in haar langzame water en ik kan het nog steeds voelen kloppen tegen me aan als een pasgeboren hartslag zo weet ik dat ik veilig ben ik weet niet waar we naartoe gaan hoop en ik lijken nog steeds verdwaald maar we zijn tenminste samen misschien blijven we nog een tijdje grappig genoeg heb ik geen haast om op onze bestemming te komen omdat het zo lang geleden is sedert ik me door iets vastgehouden heb gevoeld en ik denk dat ik er echt aan zou kunnen wennen it.“ ~ John Roedel, 'Wonderache'

❤️

🙏💖