تو بخوان، من می‌نویسم...

|فراموش خواهی کرد؟| جهان! ما را به‌خاطر خواهی داشت؟ دختران سرزمینم را؟ این قهرمانان خودساخته‌یی را که نه زره داشتند و نه شمشیر و با دست خالی جنگیدند؟ این قهرمانانی که گاه پیروز می‌شدند و گاه لشکر ناامیدی آن‌ها را شسکت می‌داد؟ قهرمانانی که هرگز برخاستن را فراموش نکردند حتی وقتی باد، خاکسترهای‌شان را پراکنده می‌کرد؟ تاریخ! این اسطوره‌ها را فراموش خواهی کرد؟ شوالیه‌هایی که یک‌تنه ایستادند و مقاوت کردند؟ اصلاً احتمال دارد فراموش کنی؟ و اگر داشته باشد چه غم‌انگیز خواهد بود! چه غم‌انگیز! #هدیه_خموش🌱 @HadiaKhamoosh42342

روزهای دیگری خواهد رسید چیزهای بهتری خواهد آمد صداهای دیگری شنیده خواهد شد تو هم خواهی خندید! خواهی خندید، تو هم خواهی خندید! می‌دانم! چزاره پاوزه (رومان‌نویس ایتالیایی) چزاره‌ی عزیز! چقدر خوب، من و این سطرها همدیگر را می‌فهمیم و هر وقتی که به‌هم می‌رسیم، سخت همدیگر را به آغوش می‌کشیم. راستش را بخواهی، با نم چشم‌های تک‌تک این واژه‌ها بغضکی به گلویم می‌لغزد و پای اشک‌هایم لرزان می‌شود. این تمام ماجرا نیست، چزاره! اشتیاق پشت این واژه‌ها، دست زندگی‌ام را می‌گیرد و پای رفتن امیدم را سست می‌کند. واژه‌هایت مثلثی‌ست از اشتیاق، اندوه و امید! و من چقدر این مثلث را دوست دارم. پاوزه‌ی عزیز! من به امید روزهایی که تو از آن سخن می‌گویی، نفس‌هایم را یکی به دیگری وصله می‌زنم. روزهای دیگر خواهد رسید، چیزهای بهتری خواهد آمد، صداهای دیگری شنیده خواهد شد و ما هم خواهیم خندید! خواهیم خندید! و ما هم خواهیم خندید! مگر نه؟ #هدیه_خموش🌱 @HadiaKhamoosh42342

الوجومم کردی آخر🥀 شعر : بانو یغما دکلمه : سید بلال حبیبی

انگار در او روح پیری زندگی می‌کرد که دلش برای روزها و سال‌های گذشته تنگ بود؛ روحی که سال‌ها پیش از جسمش قدم به این جهان گذاشته بود. بی‌دلیل دلش برای آدم‌هایی که هرگز آن‌ها را ندیده بود و نمی‌شناخت و حتی اسم‌شان را نشنیده بود تنگ می‌شد؛ آدم‌هایی که خیلی پیش‌تر از خودش به دنیا آمده، زیسته و به تاریخ پیوسته بودند. او به طرز عجیبی خودش را به روح موسیقی کلاسیک نزدیک حس می‌کرد؛ انگار آن اولین نت‌ها را زیسته بود و مدت‌ها در آن حنجره‌های قدیمی خانه داشت. دلش برای اندوه آدم‌هایی قرن‌ها پیش از خودش می‌گرفت و چشمانش به یاد آن‌ها می‌بارید. انگار او به این روزها تعلق نداشت و عجیب خودش را غریب احساس می‌کرد. انگار او را از قبلیه‌ی خودش جدا کرده بودند. انگار تاریخ آمدنش به این دنیا را اشتباه کرده بود و او باید قرن‌ها پیش با آن آدم‌هایی که هرگز آن‌ها را ندیده بود، به دنیا می‌آمد. #هدیه_خموش🌱 #کسی_را_می‌شناسم @HadiaKhamoosh42342

اگر دوست داشتید!🌱 https://whatsapp.com/channel/0029VajUTAj9xVJizSlMad1d

وبینارِ یک‌جرعه از دریایِ کتاب | رایگان عصاره‌گویی سه‌کتاب خوب و نایافت درباره نویسندگی‌ گاه: یک‌شنبه ۲۵سنبله، ساعت ۹شب مکان: https://t.me/Deeba2004 ارائه‌دهندگان: دیبا امین | @Deeba2004 رقیبه عرب‌زاده | @raqibaarab طوبی نوری | @kHpCh1Iuv0zZTll حماسه شیرزاد | @Sea_in_jar9980 حریر نیازی | @harir05 ترنم هاشمی | @TaranumHashimi اگر هزار کتاب بخوانی آن‌گاه کلماتت مثل رودخانه جاری می‌شوند. - لیزا ببینید در این وبینار، میزبان همه عزیزان کتاب‌خوان هستیم! برای معلومات بیشتر: @DEEBA_AMIN001 0749309913

. از وقتی عینکِ خاکستری به چشم می‌زنم، اندوه، کمتر به ملاقاتم می‌آید. #هدیه_خموش🌱 #مینیمال‌نویسی @HadiaKhamoosh42342

هم‌ قبیله‌‌یی‌های عزیزم را درود و مهر! این‌ پیام را در کانال‌های تان فور کنید؛ تا من قشنگ‌ترین‌ و ناب‌ترین تکست‌های‌تان را این‌جا فارورد کرده و با یک‌ فنجان قهوه، از شما بخوانیم. 📨>>>>>> #موقت

. شاید شب هم دوقلوی جدا افتاد‌ه‌ی سیاه‌چاله است که بی‌هیچ ملاحضه و استثنایی همه را یک‌به‌یک به کام خود می‌کشد. #هدیه_خموش🌱 @HadiaKhamoosh42342

جمجمه‌ام را به دستانت می‌سپارم در آن گلی بکار بگذار بوی یاسمن از تک‌‌به‌تک‌ خواب‌هایم بلند شود و ریشه‌اش از گوشه‌ی لبانم بیرون بزند و چشمانم دستانی را که کاشته‌‌ای قاب بگیرد. بگذار کاشتن و روییدن پیراهنی باشد که به تن مردمک‌های نشسته‌ی پشت پنجره می‌آید. #هدیه_خموش🌱 #شعر_پناه_است @HadiaKhamoosh42342