اِلی‌نامه

واقعه‌ی تولد آنقدر غیرضروری است که اگر کمی بیش از حد معمول به آن فکر کنیم،آخرش لبخندی احمقانه خواهیم زد و بس. امیل سیوران @DostoevskyinSiberia

[به نقل از افلاطون]: هیچ امری از امور بشری شایسته‌ی کوشش بسیار نیست. (در باب حکمت زندگی، شوپنهاور، مبشری) @hafezbajoghli

سعدی پارسی زبان در گلستان به همین معنا درباره‌ی خود می‌گوید: از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود. سر در بیابان قدس نهادم و با حیوانات انس گرفتم. (در باب حکمت زندگی، شوپنهاور، مبشری) @hafezbajoghli

سقراط که خردمندترین انسان‌هاست برای تمیز دادن عمل درست از نادرست در امور شخصی به ندای درونی خود نیاز داشته است. این واقعیت ثابت می‌کند که عقل بشری در این موارد کافی نیست. (در باب حکمت زندگی، شوپنهاور، مبشری) پ.ن: من همیشه معتقدم دلی‌ترین کار دنیا "تصمیم‌گیری" است. هیچ روش منطقی برای ارزیابی یک میلیون فاکتور که به نفع قبول آن تصمیم و یک میلیون فاکتور که به نفع رد آن تصمیم هستند وجود ندارد. هیچ ذهن منطقی توانایی حل این معادله‌ی دو میلیون مجهولی را ندارد. روش منطقی در حل مساله بیشتر برای دل‌خوش کنک خودمونه. وگرنه نهایتا اگه بخواهیم تا آخر به این روشمندی منطقی متعهد بمانیم، قدم از قدم نمی‌توانیم برداریم. نهایتا یه "ان شاء الله" (یا با صدای بلند یا تو دلمون) می‌گیم و قدم نهایی را در تصمیم‌گیری بر می‌داریم. هیچ تصمیمی در دنیا بر اساس روش منطقی گرفته نشده. اصلا امکان چنین چیزی وجود نداره. شما چطوری می‌خواهید فاکتورهای نامتجانس را با هم مقایسه کنید؟ مثلا در انتخاب زندگی بین دو شهر هوای خوب شهر اولی را با مدرسه‌ی بهتر برای فرزندتان در شهر دومی چطوری می‌خواهید مقایسه کنید؟ مثلا می‌تونید قد را با وزن که دو معیار سنجش متفاوت دارند با هم مقایسه کنید؟! این مساله بماند که بخش زیادی از فاکتورهای مهم را ما اصلا تا در موقعیتشون قرار نگیریم، نمی‌شناسیم. تصمیم منطقی یکی از توهم‌های خنده‌دار انسان‌هاست. @hafezbajoghli

می‌توان جمع را به آتشی تشبیه کرد که خردمند با فاصله‌ی مناسب از آن خود را گرم می‌کند، نه مانند ابلهی که پس از تماس با آتش و سوختن، به سرمای تنهایی می‌گریزد و از سوزندگی آتش شکوه می‌کند. (در باب حکمت زندگی، شوپنهاور، مبشری) @hafezbajoghli

سقراط که خردمندترین انسان‌هاست برای تمیز دادن عمل درست از نادرست در امور شخصی به ندای درونی خود نیاز داشته است. این واقعیت ثابت می‌کند که عقل بشری در این موارد کافی نیست. (در باب حکمت زندگی، شوپنهاور، مبشری) پ.ن: من همیشه معتقدم دلی‌ترین کار دنیا "تصمیم‌گیری" است. هیچ روش منطقی برای ارزیابی یک میلیون فاکتور که به نفع قبول آن تصمیم و یک میلیون فاکتور که به نفع رد آن تصمیم هستند وجود ندارد. هیچ ذهن منطقی توانایی حل این معادله‌ی دو میلیون مجهولی را ندارد. روش منطقی در حل مساله بیشتر برای دل‌خوش کنک خودمونه. وگرنه نهایتا اگه بخواهیم تا آخر به این روشمندی منطقی متعهد بمانیم، قدم از قدم نمی‌توانیم برداریم. نهایتا یه "ان شاء الله" (یا با صدای بلند یا تو دلمون) می‌گیم و قدم نهایی را در تصمیم‌گیری بر می‌داریم. هیچ تصمیمی در دنیا بر اساس روش منطقی گرفته نشده. اصلا امکان چنین چیزی وجود نداره. شما چطوری می‌خواهید فاکتورهای نامتجانس را با هم مقایسه کنید؟ مثلا در انتخاب زندگی بین دو شهر هوای خوب شهر اولی را با مدرسه‌ی بهتر برای فرزندتان در شهر دومی چطوری می‌خواهید مقایسه کنید؟ مثلا می‌تونید قد را با وزن که دو معیار سنجش متفاوت دارند با هم مقایسه کنید؟! این مساله بماند که بخش زیادی از فاکتورهای مهم را ما اصلا تا در موقعیتشون قرار نگیریم، نمی‌شناسیم. تصمیم منطقی یکی از توهم‌های خنده‌دار انسان‌هاست. @hafezbajoghli

ضرب‌المثلی قدیمی ملهم از دنیای برونی و محسوس میگوید: «تنها آن کس که کار میکند روزی خود را به دست می‌آورد»...شگفتا که این سخن در دنیایی که این ضرب‌المثل آشکارا متعلق به آن است، چندان مصداق ندارد؛ زیرا که جهان برون تابع قانون کاستی است و تجربه بار ها نشان داده است که آن کس نیز که کار نمیکند روزی خود را به دست می‌آورد، و آن کس که می‌خوابد از آن کس که کار میکند روزی بیشتری حاصل میکند... جهان برون مطیع قانون بی‌تفاوتی است. ~ ترس و لرز نوشتهٔ سورن کی‌یرکگارد @Kierkegaard3

هیچ‌ کدامتان جسارت این را نداشتید که همرنگ جماعت نشوید. ‏موج‌‌ها ویرجینیا وولف

یادگیری زبان بیش از آنکه به خاطره‌ای از بهشت شبیه باشد، به هبوط و طرد نخستین شبیه است؛ تبعیدی ناخواسته و خاموش به داخل نیستی موجود در قلب همه‌ی چیزهایی که بر آن‌ها اسم می‌گذاریم. شاید یادگیری حرف‌زدن، کشف قدم به قدم این باشد که ما نمی‌توانیم هیچ چیزی درباره‌ی هیچ چیزی بگوییم. والریا لوسِلی اگر به خودم برگردم